De Kronieken van Olivia

#15 Olivia

Het was vrijdagavond toen we met ons hele gezin, buiten Amelia, aan het dineren waren. Amelia kwam de laatste tijd nog amper thuis. Ook Victoria zou binnenkort het huis uitgaan om bij haar verloofde te gaan wonen, die dan haar man zal zijn. Mijn bruiloft met Peter zou kort daarop volgen. Horace en enkele dienstmeisjes liepen rond met kannen water, wijn en plateaus. "Horace," zei ik glimlachend, "zou ik nog wat rode kool mogen?" Horace liep aarzelend onder mijn moeder's strenge blik naar me toe en schepte wat rode kool op mijn bord. Ondertussen kamde ik met mijn vingers door zijn haar. "Olivia, alsjeblieft!" riep Victoria geschrokken. Ook mijn moeder reageerde geshoqueerd: "Olivia, wat doe je nu?" "Er zat een pluisje in zijn haar," loog ik. Victoria rolde dramatisch met haar ogen en mijn moeder keek me gestoord aan. 

"Waarom deed je dat?!" Horace was rood aangelopen. We stonden in mijn slaapkamer, en gelukkig waren de muren dik en zat de rest van mijn familie nog aan tafel. "Normaalgezien vind je het niet erg," zei ik. Ik zette nog een stap dichterbij en volgde met mijn vinger zijn uitgesproken kaaklijn. Horace nam mijn hand vast en keek me woedend aan. Toen draaide hij zich om en klopte met zijn beide hand vlak tegen de muur. ''Je weet niet wat problemen zijn, Olivia," zei hij. Hij steunde met zijn beide handen tegen de muur, voorover gebogen. Al de spieren in zijn rug bolden op, en ik had me nog nooit zo hard aangetrokken gevoeld tot iemand. "Ik heb niks. Voor je moeder is wat wij hebben genoeg om mij en mijn vader te ontslaan." Ik glimlachte. "Hebben wij dan wat?" Horace kreunde, maar vertrok geen spier. Als je daar zo blijft staan, Horace, zweer ik je dat ik de kleren van je lijf ga scheuren. Godverdomme. Hij draaide zich terug om naar mij en zette een stap dichterbij. ''Je bent gewoon weer een andere, strontverwende, stinkend rijke Ravensdale. Je hoeft naar niemand te luisteren en je kan doen waar je zin in hebt.'' Hij zette nog een stap dichterbij. We stonden nu zo dicht bij elkaar, dat ik de warmte die zijn lichaam uitstraalde kon voelen. Ik kon zijn hete ademhaling voelen op mijn voorhoofd. ''Je kan zelfs de zoon van de butler verleiden en je kan hem dumpen wanneer je hem weer beu bent.'' Ik keek geschrokken naar hem op. ''Ik heb je helemaal niet verleid,'' zei ik. Horace schudde zijn hoofd, pakte toen mijn polsen vast en drukte me tegen de muur. Ik glimlachte. ''Blijkbaar wel,'' zei hij. 

En toen kustte hij me. Steeds harder, alsof hij mijn smaak voor altijd in zijn geheugen wou opslaan. Hij liet langzaam mijn polsen los zodat ik de knopen van zijn shirt kon losmaken. Hij begon met de touwtjes die mijn lijfje ophielden te ontknopen. ''Dit gaat lang duren,'' zei hij tussen het kussen door, en we glimlachten allebei. Ik liet mijn rok en mijn onderrokken vallen, terwijl Horace de veters van mijn korset ook losmaakte. Uiteindelijk stonden we enorm dichtbij elkaar in ons ondergoed. Niemand mag dit ooit teweten komen, dacht ik, mijn moeder laat me ophangen. Horace duwde me zachtjes het bed op, en ik wilde dat dit voor altijd kon duren. Horace, zo dicht bij mij. 

-----

omg 

shit just got real