De Kronieken van Olivia

#12 Sophie

Catharina zat in de zetel voor me. Ze droeg een rood-wit geruite pyjamabroek en een wit shirt - waarschijnlijk van een jongen - maar slaagde er nog steeds in om er prachtig uit te zien. Haar blonde haar zat in een slordige paardenstaart en ze zat verveeld met de afstandsbediening in haar hand naar televisie te kijken, terwijl ik verder las in Olivia's dagboek en cornflakes at. Moest ik moeten kiezen tussen Horace en Peter, geloof ik dat ik Horace zou kiezen,  schreef ze. Ik hoopte dat ze Horace zou kiezen, ookal wist ik dat Olivia geen keuze zou krijgen. Die keuze was niet aan haar, en dat zou hij ook nooit zijn. ''Ik heb ook een cool dagboek gevonden,'' zei Catharina. ''Fijn voor je,'' zei ik weinig geïnteresseerd, terwijl ik nog een pagina omsloeg. ''Is die Olivia Ravensdale van je interessant?'' Ik merkte dat Catharina het gesprek op gang probeerde te brengen, dus gaf ik me tegenzin antwoord. ''Ja, best wel. Je mag het wel eens lenen ofzo, als ik het uit heb.'' Toen opeens schoot me iets te binnen. Ik keek Catharina strak aan en zei: ''Ik was vandaag bij die vriendin van me, omdat ze bijles nodig had.'' Catharina fronstte haar wenkbrauwen. ''Oké.'' ''Ze heet Kate,'' ging ik ongestoord verder, ''en haar broer heet Lucas. Ken je hem? Hij zat in jouw jaar, knap, bruin haar, blauwe ogen, lang, gespierd en arrogant.'' Catharina's gezicht betrok. Ze slikte iets weg en probeerde te glimlachen. ''Nee, ik ken hem niet,'' zei ze, ''waarom vraag je dat?'' Ik keek haar verbijsterd aan. Catharina had nog nooit tegen me gelogen. Ik besloot haar nog wat verder te confronteren, totdat ze toegaf. ''Hij kende jou wel. Heel goed zelfs. Maar hij vond je een stomme trut.'' Catharina glimlachte krampachtig. ''Hoe kan dat nu,'' zei ze geforceerd. ''Hij had me nog nooit ontmoet! Haha!'' Ik rolde met mijn ogen en uiteindelijk was ik het die toegaf. ''Godverdomme, Cat, je kunt niét acteren. Ik weet ook wel dat je hem hebt afgewezen, wat is er daar nu zo erg aan?'' Mijn zus keek mij hopeloos aan en zei uiteindelijk: ''Je hebt gelijk. Ik had niet moeten liegen. En ja, Lucas Chevalier - ja, dat is zijn achternaam - was verliefd op me. Maar ik had al een vriendje. Meer wil ik er voorlopig nog niet over zeggen.'' Ik keek haar strak aan, maar gaf het toen op en at mijn cornflakes.

Toen de credits van the Notebook over het scherm rolden, spatten mijn tranen uiteen op mijn trui, terwijl Catharina haar cursus zat de doorbladeren, terwijl ze af en toe eens een ongeïnteresseerde blik op het scherm had geworpen. ''Is het leuk?'' vroeg ik. ''Rechten, bedoel ik?'' Ik was oprecht geïnteresseerd, aangezien ik er ook aan zat te denken rechten te doen nadat ik was afgestudeerd aan de middelbare school, oftewel de hel. ''Ja,'' zei Catharina, ''maar niks voor jou.'' Ik hief mijn wenkbrauw op. ''Wat probeer je nu te zeggen?'' vroeg ik. ''Dat ik het nooit aan zal kunnen?'' Maar Catharina schudde haar hoofd. ''Jij moet iets doen met geneeskunde.'' Ik kreeg geen verdere uitleg, gaf het op en las verder in Olivia's dagboek.

----

hallo!!!

ik realiseerde mij eventjes dat dit hoofdstuk al een tijdje bijna-af als klad stond aangegeven, en ik was het eigenlijk helemaal vergeten, dus here you go x