De Kronieken van Olivia

#19 Olivia

Ik fixeerde mijn blonde, intussen al wat gegroeide haar in de spiegel. Horace was al naar buiten gegaan. Dat was maar beter ook, aangezien ik onze liefde verborgen wilde houden, tegen elke prijs. Ik hoorde hoe baron Edwald Alice' naam riep en ik stak mijn hoofd om de hoek. "Ze is vast in Celia's kamer," zei ik, "ik haal ze wel even." Afwezig draaide ik mijn haar in een knot die ik vastzette met een gouden pin, terwijl ik naar Celia's kamer liep. "Alice, je vader..." Ik stopte abdrupt met praten toen ik zag wat er zich afspeelde in Celia's kamer.

Ik was niet de enige met een verboden liefde.

Alice' zwarte jurk lag op de grond. Ze lag in haar eveneens zwarte ondergoed op Celia's bed, met haar lange, donkere haar los en gedrapeerd op het hoofdkussen. Celia lag boven op haar, ook uitgekleed tot op haar ondergoed, en kuste haar. Celia kuste Alice net zoals ik Horace kuste. En Alice kuste Celia op precies dezelfde manier. Met even veel passie en liefde. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik stond aan de grond gepind. Ik kon noch bewegen noch een enkel woord uitbrengen. Het was Alice die mij eerst opmerkte. Ze duwde Celia ruw van zich af en keek me doodgeschrokken aan. Celia zag me ook staan. "Olivia," zei ze zacht. Ze greep naar haar kamerjas en liep naar me toe. Achttien was ze. Achttien en gedoemd. Celia zou nooit gelukkig kunnen worden. Haar huwelijk zou nog liefdelozer worden dan het mijne. Celia verborg haar gezicht in haar handen en kreunde, terwijl Alice zich vliegensvlug aankleedde. "Godverdomme," zei Celia. Ze bleef een tijde zo staan, maar keek me uiteindelijk aan. "Olivia," zei ze, "je moet met beloven dat je hier nooit of te nimmer iets over zegt, begrijp je dat?" Ik kon het eindelijk opbrengen om iets te zeggen: "Ik beloof het," zei ik zwakjes. "Maar Celia, moeder is aan het zoeken naar huwelijkskandidaten en..." "Ik weet het!" viel Celia uit. "Ik weet het, oké?!" Ze keek naar Alice, die nu aangekleed was. Alice glimlachte flauwtjes en gaf mijn zus een kus op haar wang. "Ik hou van je," fluisterde ze en ze liep de kamer uit.

Inderdaad, godverdomme.

Lievelingen, hebben jullie me gemist?
Sorry voor dit rampzalige geschreven, enorm korte hoofdstukje maar:
ALICE EN CELIA. KOM OP.
#celice #alia #alilia
Enfin, kiezen jullie maar.

Xxxx ikkeuh