Flademian Monarchy 3: The Two of Us R-13 (COMPLETED)

IX

Bigla akong napatakbo nang makita kong pasakay si Victoria sa kanyang kabayo. What was she thinking? Bukod sa bilog na bilog ang kanyang pigura ay alam naman niyang maselan ang kanyang pagbubuntis.

Ang lukaret na babae ay walang pasabing pupunta pala sa kwadra ng mga kabayo. Mabuti na lang at nagising na ako ng mga lagpas pananghalian at naabutan ko siya. Ang alam ko nga ay nasa loob lang siya ng kanyang silid at nagpapahinga ngunit tila ba habang tumatagal ay pawang pakulit na siya nang pakulit. Nasaan na ba ang ubod na demure kong hipag?

I quickly grabbed her and made her stay on her ground. Para siyang nagbalik sa pagkabata. Kaya siguro hindi mapakali si Gerard at makailang beses na tumawag sa akin upang punatahan ang kanyang asawa.

"What the hell Victoria?" Asik ko sa kanya.

"I was just about to ride my horse. Wait, are you mad me right now?"

"No I'm not! But I don't appreciate you being reckless and risking your child's life by doing those stupendous acts!" I sarcastically said to her.

Agad kong ipinatawag ang kanyang lady maid pati na rin ang ilang tauhan ng kwadra upang maayos ang kabayo. Thank God I came right away. Hindi ko maisip kung anong maaaring magawa ni Victoria sakaling hindi agad ako dumating. I never thought that I'd sign up for this. Babysitting my own sister-in-law.

Hindi ko na pinakilos si Victoria bagkos nagpahanda na lang ako ng makakain niya sa kanyang silid. Napagalaman kong hindi pa pala siya nanananghalian. Nang tinanong ko siya kung bakit, ang sabi lang niya sa akin ay naglalakad lang daw siya sa paligid nang maisipan niyang sumakay ng kabayo.

She said for a moment she felt like riding one that's why she just go with it without consenting me or anyone. Humingi rin siya ng tawad sa akin dahil pinagalala raw niya ako. As if I have any clue. Kung hindi ko pa siya naabutan nang ganoon ay hindi ko pa malalaman ang kalokohang gagawin niya.

That was exhausting. At hindi pa nangangalahati ang araw ko. I just pray that Gerard will go home immediately. Pakiramdam ko ay tumanda ako ng ilang taon sa iilang oras ko pa lang na nakakasama ang asawa niya.

I tucked her to bed like a five year and made sure she drank her milk for her to sleep tight after she ate her lunch. I can't have myself following her all day thinking she might do something impulsive again.

Nang masiguro kong mahimbing na siyang natutulog ay lumabas na ako ng silid niya at saktong naramdaman kong kumukulo na rin ang aking sikmura. My stomach was uproariously rumbling. I'm famished.

Nagmadali na akong hanapin ang kusina upang kahit papaano ay makakuha ng pagkain. Mahirap pa naman lalo na't kapag nagutuman ako. Ang huling kain ko ay kinagabihan pa mula sa party ni Jessica Horecois.

The house maids offered me their service. Hindi na ako nakatanggi pa pagkat ayaw ko man magpaasikaso ay hindi ko rin naman alam kung saan ako kukuha ng makakain kaya't hinayaan ko na lang sila.

They even asked me to what do I want eat and I said anything that's available, I'm fine with it. Hindi naman talaga ako mapili lalo na sa kakainin ko. In fact, basta madami ay hindi ko na iniintindi pa kung anong lasa.

It was a huge bonus that the meal was extremely tasty. Ang tagal ko nang hindi nakakain ng ganoong kalasang pagkain. Bagaman masasabing masasarap din ang nakakain ko nitong huli ay matabang ito sa panlasa ko.

No wonder that the Marquess of Melfast was bulging. Although I can see that he was still good looking despite his size and those facial lines. I never met the guy personally but I saw him last night from not too far from where I was sitting so I can say.

As I munched on my lunch, hindi ko napigilang magkandaubo pagkat naging sunod-sunod ang naging subo ko. I can't helped myself. I was really hungry. Pakiramdam ko nga ay kaya kong kainin ang isang bandihado kung iyon ang nakahanda sa harapan ko.