XXI

996 24 0
                                    

I can't believe who was standing in front of me right now. The Princes Regent herself. What was she doing here? Siya ba ang dahilan kung bakit naririnto ako ngayon? Bakit? Kung ano man ang dahilan niya, ang dahilan nila ni Gerard ay tsaka ko na aalamin. I have to get out of here. Baka hinahanap na ako ng anak ko.

Akmang itutuloy na sana ng duque ang naudlot niyang pagsuntok sa akin kanina nang dumating ang prinsesa ngunit muli siyang pinigilan nito. Walang nagawa ang duque kung hindi tumalima na lamang at sumunod sa nakababatang kapatid.

The duke stood aside and the princess came near. Rather closer to where I am and looked at me from head to toe. Walang kahit anong mababasang emosyon sa kanyang mukha ngunit nahuhulaan kong hindi maganda ang kanyang naiisp tungkol sa akin.

"Your Majesty please, just let me go. Kung gusto niyo akong parusahan, ipinapangako ko pong ako mismo ang babalik para tanggapin ang parusa mula sa inyo. My daughter needs me right now. She must have been crying all day." Hindi na ako nahiya at nagmakaawa na sa kamahalan. If I could cry in front of her that moment, I would gladly do it. Wala akong pakialam pa kung may ibang makakita sa gagawin kong pagiyak. I just want her to let me go.

"Your daughter is fine. You don't worry about that." Her Majesty straight-faced said to me. Ni walang mababakas na kahit anong awa sa wangis nito. Not that I deserve that. Alam ko naman kung bakit ako naririto. Kasalanan ko ngunit hindi magawang hindi isipin na kalabisan na ang ginagawa ng kamahalan.

"Kamahalan, kung ano man po ang nagawa kong kasalanan, ako na lang po. Huwag niyo na pong idamay ang anak ko. Wala po siyang kasalanan." I begged again but didn't seem to hear me.

"Alam mo ba kung ano ang hinihingi ko ng tawad? Alam mo ba kung anong nangyari nung wala ka?" She coldly said.

Flademian Monarchy 3: The Two of Us R-13 (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon