Flademian Monarchy 3: The Two of Us R-13 (COMPLETED)

XIII

Ang akala ko ay matatapos nang hindi maganda ang araw na iyon. After we tested Mason's blood and didn't got the results we were hoping for, Cassidy Jane came back with a great news. She was my saviour or rather, more appropriately speaking, my angel.

Hindi ko alam kung paano niya nagawan ng paraan. Hindi niya sinabi at hindi na rin ako nagtanong pa pagkat mukhang wala naman itong balak magkuwento. Ang sabi lang niya ay naka-schedule nang operahan ang anak ko ilang araw mula noon at ang kailangan ko na lang daw gawin ay ihanda si Lily para dito.

Walang paglagyan ang saya ko. Napatalon pa nga ako at napayakap sa kanya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung hindi dumating sa buhay naming magama si Cassidy Jane. Isa siyang hulog ng langit.

Nakalipas ang ilang araw at sa wakas ay naoperahan narin at nalayo sa tiyak na kapahamakan ang anak ko pero hindi ko maiwasang maawa sa batang nag-donate ng bone marrow para kay Lily. The donor was rather young and delicate but she was she strong-willed young individual.

May oras pa ngang parang gusto kong umatras noon pagkat ayaw ko mang mandamay ng isang inosenteng tao, bukod sa desidido na talaga ang dalagitang iyon sa mangyayaring operasyon.

Cassidy Jane and I were really surprised back then. Paanong hindi, sa mismong araw ng operasyon, iyon ang unang beses na nakilala namin ang donor at nalamang napakabata pa pala nito. Ayon pa dito ay kinakailangan niya ang perang makukuha niya mula sa amin para sa ina nitong may sakit din. Of course, we had everything legalized at kumuha ng consent mula sa magulang ng bata pero hindi ko parin maiwasang magkaramdam ng pagaanlinlangan sa mga mangyayari.

We felt remorse for the young girl but backing out wasn't part of the plan. We didn't had a choice, kailangan nang operahan ang anak ko as soon as possible at ang batang iyon lang ang pinaka-perpektong match para kay Lily. Wala akong nagawa kung hindi ipagpatuloy ang unang plano at pumayag na lamang.

The operation went successful but of course, we still have to observe if Lily's condition got anything better. Kung gayun man ay kakailanganin parin sugurong ipagpatuloy ang chemo treatment pagkatapos ng ilang linggo para mapatay na nang tuluyan ang iba pang cancer cells nito. Siyempre pa ay kakailanganin ng tuloy-tuloy na blood transfusion.

Iniisip ko palang ang mga pagdaraanan ng anak ko ay tila ba ako ang siyang napapapagod para dito. Pero sino ako para sumuko kung ang mismong anak ko ay nakikita kong matapang na lumalaban?

Kasalukuyan ngayong nagpapagaling ang dalagita pati narin ang anak ko. Sa pagkakaalam ko ay ngayong araw ay maaari nang makauwi ang batang babae. I paid her a visit earlier this morning.

Nagpasalamat ako sa kanya at nangakong kapag kinailangan niya ang tulong ko ay huwag lang siyang mahiyang lumapit sa akin at tutulungan ko din siya. Utang ko sa kanya kung bakit nadugtungan ang buhay ng Lily ko. Finding for an O negative blood type wasn't easy but she came and helped us. Kahit pa sabihin bayad siya ay iba parin ang tulong na naibigay niya sa amin.

Cassidy Jane was very pleased with the young lady. Sa sobrang tuwa niya ay binigyan niya ito ng sponsorship upang makapagaral ito sa hinaharap. I have no idea that Cassidy wasn't just thoughtful and kind, she could also be very generous and I'm liking her more for that.

"Bro." Bati sa akin ni Arthur. I didn't know he would visit us today. Ni hindi man lang siya nagpasabi na dadalaw siya ngayon. The last time I talked to him was more than a month ago already. Nasa Singapore siya noon mistulang may pinagdaraanan. Mukhang ayaw naman niyang sabihin sa akin kaya't hindi na ako nangulit pa.

"Arthur, pare. Nakauwi ka na pala."

"Well, leaving the country didn't do me any good. Parang mas lalo lang akong na-depress sa Singapore." Natawa pa siya ngunit kitang-kita sa mga mata niyang malamlam ang mga ito.