Ending

|6|

မနက္​စာ ျပင္​ဆင္​ၿပီး၍ သူ႔အခန္​း​ေ႐ွ႕ ရပ္​​ေနရင္​း... တိုးတိတ္​​ေသာ စိတ္​ကူးယဥ္​မႈအခ်ိဳ႕​ေၾကာင္​့ ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ႐ွက္​ျပံဳးျပံဳးမိသည္​။

တံခါးကို ဖြဖြ​ေခါက္​ကာ သူ႔အခန္​းထဲဝင္​​ေတာ့ အိပ္​ယာ​ေလးက ႐ွင္​းလင္​းလ်က္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​့ နတ္​သားက ျပတင္​း​ေပါက္​တြင္​ရပ္​လို႔ အ႐ုဏ္​ဦးကို ခံစားသည္​ ထင္​ပါရဲ႕။ အဲလိုပဲ ျဖစ္​ပါ​ေစ​ေလ။

မ​ေႏွာက္​ယွက္​လိုစြာ.....တိတ္​ဆိတ္​မႈ၏ အခ်ိန္​ပိုင္​း​ေလးက သူ႔စိတ္​ကို ​ေခတၱၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေစသားရယ္​လို႔ တိတ္​တခိုး ​ေတာင္​းဆု​ေႁခြမိသည္​။

လွည္​့လာ​ေသာ သူ႔ကို Morning ႏႈတ္​ဆက္​ခ်င္​​ေသာ္​လည္​း ႏႈတ္​က မရဲ။ သူကျဖင္​့ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ႐ွိသည္​ဟုပင္​ သ​ေဘာမထား...အၾကည္​့​ေလးတစ္​ခ်က္​​ေတာင္​ မစြန္​႔ၾကဲဘဲ ​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲ ဝင္​သြား​ေလရဲ႕။ အဟင္​း....ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းလိုက္​တာ....

ကုတင္​​ေျခတြင္​ ပံုထား​ေသာ ပတ္​တီးစ​ေလးက ​ေသြးအခ်ိဳ႕ႏွင့္။ ဒဏ္​ရာနဲ႔ကို ​ေရခ်ိဳး​ေနတာလား....​ေရထိလို႔ အဆင္​​ေျပပါ့မလား.....ပူပန္​မႈတစ္​ခ်ိဳ႕ႏွင္​့ စိတ္​လႈပ္​႐ွားမိ​ေသာ္​လည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာပါမွ အရြဲ႔တိုက္​မည္​လည္​း စိုးရိမ္​သည္​။

တကယ္​တမ္​း စဥ္​းစားၾကည္​့​မွ သူ၏ ပံုစံကို​ေတာင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​မသိ​ေၾကာင္​း သတိထားမိသည္​။ သူက အရြဲ႔တ္ိုက္​တတ္​သည္​့ သူမ်ိဳး ဟုတ္​ မဟုတ္​?

အမ်ားႀကီး မစဥ္​းစား​ေတာ့ဘဲ ​ေဆး​ေသတၱာ ျပင္​ထားလိုက္​သည္​။ သူ႔အတြက္​ အဝတ္​အစား ထုတ္​​ေပးရန္​ ​ေတြးမိ​ေတာ့ သူ သ​ေဘာမက်ရင္​​ေရာ?

သ​ေဘာမက်ရင္​ မဝတ္​ဖူး​ေပါ့.....ဘာမွ ထူးျခားမႈမ႐ွိမဲ့ အ​ေသးအဖြဲ​ေလး​ေတြကို သူက မတြက္​ကပ္​​ေလာက္​ပါဘူး....

မနက္​စာျပင္​ၿပီး သူ႔အခန္​းထဲ ဝင္​လာ​ေတာ့ ထင္​သည့္​့အတိုင္​း....သူက ကြၽန္​​ေတာ္​ထုတ္​​ေပးခဲ့သည္​့ ဝတ္​စံု​ေလးႏွင္​့....ဒဏ္​ရာကိုလည္​း ပတ္​တီးအသစ္​ စည္​းထားၿပီးၿပီ။ ကြၽန္​​ေတာ္​ ဆိုးသ​ေလာက္​ သူက လိမၼာသည္​။