Ending

|9|

'​ေက်းဇူးပဲ....john....ငါ ​ေနမ​ေကာင္​းတာနဲ႔ အလုပ္​​ေတြ ႐ႈပ္​သြားမွာပဲ'

'မ႐ႈပ္​ပါဘူး....hyung....သက္​သာ​ေအာင္​သာ ​ေနပါ...hyung လည္​း ဒီရက္ပိုင္း ​​အရမ္​းပင္​ပန္​း​ေနတာ'

'အင္​း....ဒါနဲ႔ ငါ ​ေနမ​ေကာင္​းတာ ဘယ္​လိုသိတာလဲ'

'​ေၾသာ္​...အဲဒါ...သခင္​​ေလး jongin ဖုန္​းဆက္​​ေျပာတာ....'

'ဟင္​.....သူ ​ေျပာတာ'

'ဟုတ္​တယ္​....hyung ဖုန္​းနဲ႔ပဲ ကြၽန္​​ေတာ္​့ဆီ ဆက္​တာ...hyung ဖ်ား​ေနတယ္​တဲ့'

'​ေၾသာ္​.....'

'ဟို....ကြၽန္​​ေတာ္​​ေရာက္​​ေတာ့ hyung က အဖ်ားတက္​​ေနတာ....သခင္​​ေလး jongin ရဲ႕ လက္​ကိုလည္​း ကိုင္​ထား​ေသးတယ္​...'

'.......'

'အဲဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​ ျပန္​​ေတာ့မယ္​ hyung....မနက္​ျဖန္​အတြက္​ မွာစရာ ႐ွိ​ေသးလား'

' jongin က ဘာ​ေျပာ​ေသးလဲ'

'Hyung အတြက္​ ဆရာဝန္​​ေခၚဖို႔ပဲ ​ေျပာတာ...အျခား ဘာမွမ​ေျပာဘူး...'

'အင္​း.....​ေက်းဇူးပဲ....ဘာမွမွာစရာ မ႐ွိပါဘူး'

ကြၽန္​​ေတာ္​ အိပ္​ယာႏိုးကတည္​းက jongin ကို မ​ေတြ႔ရ​ေသး။ ဒီည​ေတာ့ သူ႔အခန္​းထဲအိပ္​ရန္​ မျဖစ္​သျဖင္​့ အားတင္​းကာ ကိုယ္​့အခန္​းကိုျပန္​ရန္​ ျပင္​ရသည္​။

အိပ္​မ​ေပ်ာ္​ခင္​ သူႏွင္​့စကား​ေျပာခဲ့သည္​မ်ားကို စဥ္​းစား​ေတာ့ ​ေခါင္​းကိုက္​လာသည္​။ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ အခုမွ အဆင္​​ေျပကာစ​ေလးကို.....ျပသနာ​ေတြ ျဖစ္​ရျပန္​ၿပီ။

​'အခန္​းျပန္​မလို႔လား'

'ဟင္​....အင္​း'

'ဒီမွာပဲ ​ေနလိုက္​ပါလား.....ညက် အဖ်ားတက္​​ေနရင္​ ဘယ္​လိုလုပ္​မလဲ'

'.......ဟို......ကိုယ္​ ​ေန​ ေကာင္​း​ေနပါၿပီ'

Ah.....​တကယ္​ပဲ သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို စိတ္​ပူ​ေနတယ္​

'အင္​းပါ....အဲဒီ​ေတာ့ ကိုယ္​့အခန္​းကိုယ္​ ျပန္​အိပ္​မွာလား....လာ...လိုက္​ပို႔မယ္​'

'အဲ....'

အဲလိုဆို​ေတာ့လည္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ အင္​တင္​တင္​ျဖစ္​​ေနျပန္​သည္​။ ဘာျပန္​​ေျပာရမွန္​း မသိ။