မနက္ အိပ္ယာႏိုး၍ မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့.....
သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ညက ၾကယ္ေတြအတူတူၾကည့္ခဲ့တာ အိပ္မက္အလား....အိယ္ယာေပၚ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွိမ့္ရင္း ေခါင္းအံုးၾကားမ်က္ႏွာ ႏွစ္ထားသည့္ၾကားက တခစ္ခစ္ ရယ္မိေသးသည္။ အိပ္မက္မဟုတ္တာ ကြၽန္ေတာ္သိသည္။
မေန႔ညက သူဘာစကားမွမေျပာေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ညဥ့္နက္သည္အထိ အတူ႐ွိေနခဲ့သည္။ ဝရံတာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ သူ႔ကို ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားခ်င္ေပမဲ့ သူေဘးနား႐ွိေနရံုႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ျပည့့္စံုျခင္းက ပိုလ်ွံေနပါၿပီ။
အိပ္ယာဝင္ေနာက္က်ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြ လန္းဆန္းေနသည္။ ခပ္သြက္သြက္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး မနက္စာျပင္ဆင္ေနေတာ့ မနက္ခင္းက ၾကည္လင္လွပစြာ....
'Good morning babe....
ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား''Morning.....အဆင္ေျပပါတယ္'
ကြၽန္ေတာ္၏ စိတ္လႈပ္႐ွားေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဘယ္သူ ခန္႔မွန္းႏိုင္မွာလဲ.....သူႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္သည့္အရာေတြ မ်ားေသာ္လည္း လ်စ္လ်ဴရွုလိုက္သည္။
'ဒီေန႔ အလုပ္ မသြားဘူးလား'
'အင္း....ဒီေန႔ '
မသြားဘူး ဆိုသည့္ အေျဖေပးဖို႔အေရး အေတြးေတြ မ်ားေနသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို အလုပ္သြားေစခ်င္တာလား....ဒါမွမဟုတ္ အိမ္မွာ တစ္ခုခုလုပ္ေစခ်င္တာမ်ား ႐ွိလို႔လား....အဲ...သူ ေတာင္းဆိုခ်င္တာမ်ား ႐ွိေနလို႔လား....ဒီေန႔ တေယာက္တည္းမ်ား ေနခ်င္တာလား.....
'မသြားျဖစ္ဘူး....ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္....ဟို လိုအပ္တာ႐ွိ'
'ဒီတိုင္းပဲ ေမးတာပါ....စိတ္ပူမေနပါနဲ႔'
'အဲလို မဟုတ္ပါဘူး'
ဘာေျပာရမွန္းမသိ၍ ဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္းေလ....ဘာလို႔႐ွည္မိျပန္တာလဲ။ သူက တိတ္ဆိတ္စြာပင္ မနက္စာစားေနသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
Ending
Fanfictionကြၽန္ေတာ့္ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ အဆံုးသတ္ကို ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ ျမင္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး.... #sekai #kaihun #blank