The walking dead

27. Ben Kazandım

Lütfen okuyan herkes oy verebilir mi? Ve yorum yaparsanız da çok sevinirim.

                                          *

İnsanların idealleri,istekleri,hayal ettikleri şeyler vardır. Bazen olur ya hani,oturursun kendi kendine düşünürsün hayallerini. Bir de o hayalleri düşünürken yüzünde bir tebessüm olur. Bu sizi çok mutlu eder.

Ölücek olduğunu bilmenin en kötü yanı neymiş? Bir daha hayal kuramayacak olmak,onları gerçekleştirememek.

Salak gibi kalmıştım,sanki büyük bir sahnedeydim,bir sürü insanın önünde ve bana ışık tutuluyor sanki.

Elim ayağım birbirine dolaşmıştı,nefes almak bile çok zor bir şeymiş gibiydi.

Ne yapacaktım peki?

Nasıl çıkacaktım?

Neredeyse imkansız gibiydi.

Aylakların hepsi yavaş yavaş,bana doğru yürüyorlardı.

Gözümden düşünen bir gözyaşına aldırmadan derin bir nefes aldım.

Gözüm dönmüştü,kendime olan güvenim geri gelmişti. Sadece bir kaç saniye içerisinde güçlenmişti sanki.

Bir yandan ne yapacağımı düşünürken bir yandan da aylaklar bana doğru yaklaştıkça ben hep bir adım daha geri gidiyordum.

Gözlerimle her yere bakıyordum bir yol bulabilmek için.

Ve işte...

Bir makas.

Bir makas nasıl hayatımı kurtaracaktı peki?

Saçmalık!

Değil mi sizcede?

Çaresizse o makası elime aldım,derin bir nefes aldım ardından.

"Hayır,bu kadar kolay değil,burada ölmeyeceğim!"
Diye bağırmıştım bir anda.

Ve önüme gelen ilk aylağa makası saplayıverdim.

1,2,3,4.

Anca dört tane öldürebilmiştim ama bir sürü vardı.

Camları kırmayı düşündüm,evet ama ne ile ve nasıl kıracaktım?

Aylaklar bana daha çok yaklaştıkça,nefeslerini kendimde her hissettiğimde kalbim daha hızlı atıyordu.

Her yere camı kırabilmek için kullanabileceğim bir şey var mı diye baktım.

Bir sandalye buldum,ama nasıl yapacaktım elimin ayağımın titremesinden?

Aylağın biri kolumdan tuttu bir elimde sandalye diğer elimle kurtulmaya çalıştığım bir aylak derken...

Bam!

Yere düştüm.

Aylaklar üstüme geliyorlardı,daha fazlası gelmeden bir anda dönüp altlarından kalktım.

Onlar da yere düştü teker teker.

Hemen elime sandalyemi alıp onu cama fırlatıverdim.

Bir anda çıkan o sesten korktum,üzerime gelen ve heryerimi kesen küçük cam parçalarına aldırmadan hemen kendimi camdan dışarı atmaya çalıştım ama bir aylak ayağımdan tuttu ve bana izin vermedi.

Onu ayağımla ittirmeye çalıştım.

En sonunda ayağımı çekebildim ama ayakkabım aylakta kaldı.