The walking dead

Taylor 2. Bölüm

Gittikçe yakınlaşıyordum şimdi şehir merkezindeydim. Yan yolda bir sürü araba duruyordu. Arabalar boştu,herkes terk etmişti burayı,1 günde her şey nasıl bu kadar çabuk olabildi aklım almıyor.

Dün gece;

Odamda sakince otururken,birden elektrikler, kesilmişti,annemlerin yanına gittiğimde bir ses duyuldu ard arda. Patlama sesi gibiydi,daha sonra bunun büyük ihtimal ile düğünlerden geldiğini düşünüp,kendimizi rahatlatmıştık, babam telefon ile şehirdeki polislere ulaşmaya çalışıyordu,ama yapamamıştı,telefon çekmiyordu resmen,nasıl olabilirdi ki bu?

Hiç bir şey anlamamıştım.

Annem:Tommy lütfen odana git ve yat...

Tommy:Ama ama anne.

Annem:Lütfen Tommy.

Annemi kırmayıp odama gitmiştim,zaten oldukça uykusuzdum. Hemen uyumuştum.

Çok heyecanlıydım. Köprünün altındanda geçmiştimki önüme bir kız atladı.
Bir insandı çok sevinmiştim. Bana bize yardım et ne olur dedi yanında annesi ve babasıda vardı onları hemen arabaya aldım. Kızda benim yaşlarımdaydı. Sarı saçları mavi gözleri vardı kız çok güzeldi. Kıza:
-Selam adın ne?
-Taylor senin ?
-Tommy. Onlar annen ile babanmı?
-Evet. Bu arada bizi aldığın için saol.
- Birşey değil.
-Siz neler olduğunu biliyormusunuz?
-Hayır bu sabah uyandığımızda böyleydi.
-Nasıl ya?
-Biz burada yaşıyoruz gece bazı göktlenlerde yangın oldu. o yüzden binalar böyle. Bir tane bomba patladı,ve sanki insanlar canavara dönüştü,herkes burayı terk etmeye çalışırken yolda kaldılar,herkes öldü ve resmen yaratığa dönüştüler...
-Anlamıyorum nasıl olabilir,başkandan nasıl açıklama gelmez,nasıl bir durumun içindeyiz biz böyle?
-Bir gecede ne deyişti bizde anlamadık.
-Ne diyebiliriz ki...
Onlarda bilmiyordu çok tuhaf. Tam ona kaç yaşındasın diyecekken önümüze bir kaç tane şu neden böyle olduğunu anlayamadığımız insanlar çıktı ben gaza bastım hızlıca oradan uzaklaştık. Ama heryerde bunlardan vardı. Şehir merkezinde bolca vardı.Neyseki şehirden çıktık ve tarif edilen yere geldik annem ve babam beni bekliyorlardı.Hemen onlara sarıldım. Annem ağladı. Çok korkmuşlardı. Hemen arabadakilerle tanışmak istediler ailem ile onları tanıştırdım. Daha sonra en az 5 kişi daha geldi annemlerin grubuymuş. Çok şaşırdım. Annemlerin nasıl böyle bir grup bulduğu belliydi, annem böyle şeylere takıntılıdır,bir felaket olduğunda saklanacak bir grubu bile varmış meğer,zaten hep böyle yerlere giderdi,toplantı yapardı böyle yerlerde,hobi olarak,nerden biliridi gerçek olacağını.Daha sonra babamın yanına gittim ve bana herşeyi anlatmaşarını söyledim oda tam lafa başlıyacakken bir çığlık sesi duyuldu bu taylor'ın çığlık sesiydi hemen gittik. Ve birde ne görelim Annesini yılan sokmuştu. Bir anda babası geldi babası ve taylor çok ağladılar.
Ben taylor'ı teselli etmeye çalıştım. Annesi çoktan ölmüştü. Bu şaka gibiydi. Onun için çok üzülmüştüm. Ama ölene çare yoktu. Annesini akşam saatlerinde gömdük. Bu çok acıydı. Annem babam ve benim çadırımız aynıydı. Ben çizgi romanlarımdan birini okuyarak yatmayı denedim ama olmadı. Babam çaresizce başkandan bir açıklama bekliyor,bizi korumaya çalışıyordu...Sonunda kafamı boşaltarsak uyumayı başardım.