The walking dead

Hayat yolu 15. Bölüm

Tam tamına 1 sene evet tam 1 sene geçmişti. Karşımızda bize bakan özgürlük heykelinin kolu kırılmıştı. Bütün şehir aylaklarla dolup taşmıştı. Günde en az 100 tane daha aylak N.Y.C ye geliyordu. Yerlerde bağırsak,beyin,gazete,karton doluydu. Bazen acı çeken insanların sesini duyuyorduk. Ama çok kalabalık diye dışarı bile çıkamıyorduk. Ev ne kadar temiz olsa bile dışarıdaki iğrenç aylakların kokusu evi sarıyordu. Herkes ve herşey çok değişmişti. Güneş gelmiyordu. Hergüne hava kapalı ve buz gibiydi. Gece aylaklardan uyuyamıyorduk. Hem bir korku vardı içimizde Hemde çok ses yapıyorlardı. Evet bilimsel sonuçlara gelirsek. Beth çok şey öğrendi. Artık o tam bir doktor. Ama hala pek mühim bir şey olmadı. Bu aylaklar hakkında birşey öğrenemedik. Yemeğimiz hala 15 yıl yetecek kadardı. Hala ışığımız ve elektriğimiz vardı. En azından biz mutluyduk. Başka ne anlatsam anlatacak bir şey kalmadı bu iğrenç dünyada. Beth onu çok seviyorum ama çok yoğun işleri ve onla konuşamıyorum. Yarın konuşmayı düşünüyorum. Hatta hemen şimdi. 5 dakika sonra Beth'in yanına gittim. Elinde eldiven gözünde gözlük kafasında bir bone vardı. Yüzü simsiyah olmuş birde önlük giymişti. Elindede deney şişesi vardı. Sonra "Beth" diye bağırdım. Bana döndü ve "Efendim Tommy." Dedi. Bende:"Biraz konuşalım mı?" Beth:"Olmaz işim var." Dedi Ben:"Beth lütfen." Beth:"Tommy işim var dedim." Dedi. Beni ne kadar çabuk unutmuş. Taylor ona gelince o genellikle temizlik yapıyor. Onun yüzünü çok görmüyorum. Sadece kahvaltıda ve akşam yemeğinde. Maggie ise oda temizlik yapıyor. Glenn ile ben silah veya mermi yapıyoruz. Annem ise yemek yapıyor. Andrea ise çok iyi bir kız her işi yapıyor. Zaten doktor Bob bütün gün Beth ile çalışıyor. İşte böyle ama içimde kötü bir his var sanki birimize bir şey olacak Hemde çok kötü birşey...