Sevebilirdi.

Makedonya

Üsküp e yerleseli dört yıl oldu tarih kokan bu yer ve sıcak kanlı halkı bana güç verdi.
Başta zorlansamda herşey çok güzel ilerledi. Buraya kısa zamanda alışıp uyum sagladim. Özel bi kreşte iş buldum güzel küçük şirin mi şirin bi ev tuttum. Bebeğimi bu evde dünyaya getirdim. Bu arada bi oğlum oldu onu kucağıma aldığım zaman kokusu burnuma çektiğim o an da dedim zeynep sen artık tamsin hep yarım birakilmaya calisildin ama artık tam oldun. 0rman yeşili gözleri ile yumuk yumuk bana bakıyordu babası gibi.
Ne çok isterdim hayatımın bu ve buna benzer bi çok anını ali ile yaşamak. Denizi arayıp sık sık ali hakkında bilgi alıyordum. Kendini ise vermiş başta beni çok aramış ama sonuç alamayınca pes etmis. Binbir türlü hayalle kurduğumuz evimizi dağıtmış başka bi semte tasinmis hatta. Artık adımı duymaya tahammülü yok öldü diyor senin için dedi deniz. Nefreti daha büyük aşkından dedi.
İçimde ki acıyı size tarif edemem sevdiğim adamı saçma bi nedenden bırakmış çocuğunu almıştım elinden ama başka çarem yoktu.
Annemlerde duydu tabiki koca evinden kaçtığımı onlarda arkamdan selamı okutmus. Tek başıma kalmıştım diye düşünürken Mehmet bulut u almıştım kucagima. Ali hep Mehmet olsun derdi oğlumuzun adı bende bulut diye tuttururdum. Nasip kelimesine sığınıyorum nasip değilmiş. Mehmet bulut 3 yaşını geçti benimle sabahları kreşe gelmemek , akşamları da koynumda uyumak için direniyor Ah laz damarlı bebeğim ahhh.
Bu hayatta ikimiz vardık bebeğim ve zor dönemleri atlatmistim. Canım birşey aşerdiğinde tek başıma yollara koyuldugum zamanlar her ay gittiğim kontroller ve doğumun başladığı o ilk zor dakikalar geride kalmıştı. Güzel zamanlarda olmadı değil memo bulut u emzirdigim o ilk an imeklemeleri , sonra yürümeye ve anne dediği ilk an bunlar bütün o zorlu hayatı geride bırakmamı sağlayan sihirli anlardı. Memo bulut ilk baba demişti anne demesini istemedim çünkü ben hayatının her anında yanında olucaktim anne dediğini duyacaktim. Ali benim kadar şanslı olmadığı için belki bu durumdan rahatsız olmadım.
Her an bulut a babasını anlatıyordum odasında koca bi eli posteri vardı bazı zamanlar aliye en ihtiyaç duyduğum zamanlar bulutu kucağıma alıp o postere sığınırım. Geçicek bi gün sadece biz olacağız diyerek. Alim bebeğimin babası bi gün ikimizi saracak mi o kolarin diye iç geçirmekten kendimi alıkoyamıyordum. Umut işte o da olmasa dayanmak zor. Bulut la ilgili en ufak bi ayrıntıyı atlamiyordum her anı ile ilgili ya bi fotoğraf ya bi video çekip arsivliyordum. Olur da bi gün alime kavusursam en azından eksik kalan yılların acısı bi nebze olsun azalsın diye. En acısı postere bakıp baba diyen memet bulut un çaresiz postere dokunduğu o video sırf bu yüzden kaderime lanet okuyabilirdim ve beni bu kadere mahkum eden o pisliğe.
Söz açılmışken oda çok aramış beni denize tehditler savurmus hergün evine gidip gelmis. Deniz psikopat tam iki yıl boyunca geldi gitti ama tek bi kelime etmedim oda vazgeçti diyor.
O adamın kitabında vazgeçmek yoktu bu fırtınadan önceki sessizlik olmasın dediğimde deniz yok seni asla bulamaz kuzum ama sen yinede dikkat et diye uyardı beni. Evet dikkat etmeliydim. Zaten bu dört yıl hep kalesini savunan bi asker edası ile sabahları penceren sokağı kontrol ediyor öyle çıkıyordum evden.
Şimdi ne mi yapıyorum bebeğime kahvaltı hazırlıyorum onu doyurucam ve birlikte işimize gideceğiz.