Kim miyim? Ben 25 yaşında istanbul a yeni tayin edilmiş bir anaokulu öğretmeniyim.Çocukları her zaman çok severdim ve tabiki bu mesleği tercih etememde zor olmadi. Orta boylu kumral uzun saçlarım ve koyu kahve gözlerim vardı. Ali kadar ak pak bi tenim olmasada beyaz sayılacak derecede bi ten rengim vardi benimde.Çocukluğun Antakyanin dar sokaklarında geçmiş olduğu için bu koca şehre alışmam zor oldu. Bi ev arkadaşım var , adı deniz çok tatlı çok sempatik güzel ve becerikli bi kız antepli olmanın vermiş olduğu bi beceriklik var üstünde.
Ali ile birlikteliğimizin birinci yilini geride birakmistik . Banktaki orman gözlü yabancı bi yılda herşeyim olmuştu bile.
Bizim öyle özel gün falan gibi takintimiz yoktu hiç çünkü ali 'nin nefes aldığı her gün benim için ozeldi.
Bi gün olacak onsuz nefes alacağım diye ödüm kopardı.Hergün şükür edip hergün dua ederdim.Ali nefes alsın yeter derdim.
Bugün okuldan erken çıktım mağaza mağaza dolaşıp kendime güzel bi elbise aldım ardından kuaför bugün bizim günümüzdü aşkımızın günüydü .
Hazır olunca her zamanki gibi bankta oturdum aliyi bekledim.Saat sekiz oldu ama ali hala ortalıkta yoktu aradım aradım ama ulaşılamıyor ulasilsa bile telefona cevap vermiyordu.
Tam ayağa kalktım emniyete doğru gidecektim ki bi anda karanlık olan gökyüzü havai fiseklerle aydınlandı. Her zman sevmişimdir havai fişek gosterilerini. Arkamı döndüğümde bi kucak dolusu papatya ve ali karşımdaydı.Küçük dilimi yutacaktim ki;
-"Sevdin mi ?
-"Sevdim ben bu adamı çok sevdim." dedim.
Gülümsedi zeynebim sen herşeyin daha iyilerine layıksın ama benim gibi iş kolik bu adamı mazur gör dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevebilirdi.
Storie d'amoreBirşeyi yapabilme ozelliginiz ile o şeyi yapmak istemeniz ters orantılıdır.Evet beni sevebilirdi fakat sevmek istemedi. Bu kadın beni delirtsede mutlu etmeyi iyi biliyordu. Şuan benim olmasını çok istediğim bebeğin kalp atışını dinliyordum. Benim...
