Sevebilirdi.

sevecek

Sevecekti bekleyecektim başka yolu yoktu. Dervisle bi iki tek attıktan sonra eve yalpalarak geldim odaya çıktım içeri girmemle kan beynime sicramisti. Zeynep elinde alinin fotoğrafı ona bakıp ağlıyordu. Sinirden gözüm birşey görmüyordu beni görünce yalpaladi.
Bu kadın beni delirtecek amacı buydu başka bi açıklaması olamazdi.
Hızlıca kolundan tutup elindeki fotoğrafı aldım bilmiyorum kaç parçaya ayirdigimi. Yüzüme bakmıyordu hoş baksada nefretini görmemek imkansızdı.
_" yüzüme bak beni delirtmeye mi çalışıyorsun sen o adamın adı dahi geçmeyecek sen fotoğrafına bakıp ağlıyor musun?"
_"savaş ben ben "
Kekeliyordu korkudan karşımda. Bi tokat patlattım eminim elimin izi çıkmıştır yere doğru savruldu. Elini yanağı ile kapatıyordu. Yerden bi süre kalkmadı sonra elimle saçını tutup kaldırdım duvara yasladim. Gözleri kan çanağına dönmüştü bana bakmamak için kapatıyor hıçkırıkları ile odayı inletiyordu.
Ellerini tuttum kulağına eğilip hoşgeldin kadınım dedim. Ne olduğunu anlamadan savurup yatağa fırlattım üzerine bastırdım bedenimi altımda kıvranıyor yapma diye yalvarıyordu kulağım sağır olmuştu elimle tuttuğum geceliğine bi çırpıda yırtıp firlatmistim. Debelenip dursada onu duymuyor görmüyordum. Dudaklarına yapışıp vücudumu daha sert bastırdım. Ellerini başının üstünde biraraya getirip bana karşı koymasını engelledim. Ickinin vermiş olduğu sarhoslukla geceden hatırladıklarım bundan ibaretti. Zeynebin çığlıkları ve yalvarmasi eşliğinde kendimi bi süre sonra yatağa bırakmış sızmıştim. Sabah uyandığımda başımı govdemin üstünde tutamıyordum. Biraz kendime gelir gibi olup geceden kalma yatağa ve odaya göz gezdirdim. Oda dağılmış bütün herşey birbirine girmisti. Ne olduğunu anlamaya çalışırken gözüm zeynebin geceliğine takıldı o an anladım gerçekten pislik bi herif olmuştum. Sevdiğim kadına dünyadaki en büyük kötülüğü yapmıştım. Yataktan doğrulup üstümü giyindim zeynep yoktu pencereye doğru adımladım. Yağmur ciseliyordu. Limon ağacının altındaki salıncakta Zeynep'i gördüm yağmurun altında oturuyordu. Üstünde ince bi gecelik vardı akşamdan sonra kendini nasıl dışarı atmıştı  içindeki yangını bu soğuk hava yağmur bile dindirmiyordu. Hemen bahçeye koştum. Evdeki herkes uyanmış Zeynep'e bakıyorlardı hayret ve telaş içinde.
Selim;
_"abi sabaha karşı orda otururken gördük yengeyi bütün israrlarimiza rağmen içeri girmeye ikna edemedik."
Sabahtan beri yağmurun altında sırılsıklam olmuş içeri girmemek için diretmis miydi. Limon ağacına doğru ilerledim geldiğimi fark etti ama yüzüme bile bakmadı. Önüne eğildim.
_"ben bu kötülüğü nasıl yaptım inan bilmiyorum ama lütfen şimdi içeri gir sırılsıklam olmuşsun hastalanacaksin."
Gözlerini devirip bana baktı nefret kin öfke tiksinti hiçbirşey yoktu. Ben nefretine bile ragziyken. Hiç yokmuşum hiç olmamışım gibi bakıyordu. Yerinden kalktı yanımdan geçip bi iki adım attı bende doğruldum arkasından yürümeye başladım. Çok güçsüz ve bitap düşmüştü. Biraz duraksadıktan sonra oraya yığıldı. Hemen koştum kucağıma alıp içeri taşıdım. Doktoru aramalarini söyledim. Havlu ile kuruladik sonra yukarı odaya çıkardım yatağa yatırdım. On dakika kadar baygın kaldı oğlunu sayıklıyordu. Doktor geldi muayene etti ateşi var bi kaç ilaç yazdım bi iğne yaptım akşama doğru kendine gelir merak etmeyin diyip gitti.
Akşama kadar başında bekledim. Ateşini sık sık kontrol ettim ve nihayet düşmüştü ateşi zorlada olsa bi iki lokma birşey geçti boğazından sonra doğruldu ve ağır adımlarla bulutun odasına çıktı.
Ben sevdiğim kadını bi enkaz a çevirdim onu kendime mahkum ettim yetmedi ona zorla sahip oldum.
Ben pislik bi adamdim.