Sevebilirdi.

korkum

Zeynep kollarımın arasında hareketsiz şekilde yatiyordu. Hemen kalkıp seslendim uyandırmaya çalıştım ama olmadı kadinimdan ses soluk çıkmıyordu. Hemen kucağıma alıp hastaneye gitmek için arabaya yöneldim.
Kimse için ağlamayan ben korkusuz ben bu kadın için ağlıyor korkuyordum.
Lütfen dedim lütfen ölme beni bırakma tamam sevme hatta terk et beni ama ölme.
Hastaneye gittiğimizde onu acil müdahale odasına aldılar.
Koridor da adım sayıyor her adımda adını haykırıyordum. Zeynep giderse olurum ben yaşayamam ki ne yapacaktım. Doktor bana doğru ilerleyip merak etmeyin eşinizin durumu iyi midesini yıkadık birazdan odaya getirecekler onu görebilirsiniz. Doktora teşekkür edip odaya yöneldim Zeynep e baktım solgun ve bitkin görünüyor du. Nede çok şeye göğüs germis herşeyi bi şekilde atlatmış ama oğlunun gidişini kabul edememişti. O bi anneydi ve ben o kadına anneligine defalarca zarar vermiştim. Elini tutum gözlerini hafif kısık şekilde bana çevirdi :
"Olmadı demi ölmeyi bile beceremedim."
"Sus lütfen öyle deme neden Zeynep neden "
"Bitti savaş benim için bitti artık istediğin herşeyi yapabilirsin bana "
Elini iki elimin arasına alıp yüzüme sürdüm yorgun gözleri kendini çoktan uykuya teslim etmişti. Içimden şükrediyordum ona birşey olmadığı için yine nefes aldığı için. Şimdi elini tuttuğum kadın daha bi kırılgan daha bi mutsuz ve ben bundan sonra sadece onu mutlu etmek için yaşayacaktım. Telefon çaldı arayan aliydi ona bu durumdan bahsetmek istemedim karımın zayifligini görsün istemedim.
_"Efendim komiser"
_"Zeynep'i aradım ulaşamadım yanındaysa ona birşey sormam gerek "
_"Yanımda komiser ama şuan seninle konuşamaz müsait değiliz "
Neden son müsait degilizi bastırarak söylemiştim bilmiyorum alinin canı yansın yada ne bilim mutlu olduğumuzu falan düşünsün diye mi söyledim bilmiyorum.
Şuan eminim sinirden ortalığı dağıtıyor sevdiği kadının benimle mutlu olduğunu düşünüyordu.
_"Bak pislik bulut sürekli ağlıyor uykusunda ve ben ne yapacağımı bilmiyorum Zeynep'e ver şu telefonu"
_"Kızma komiser bulut a ılık ballı süt icir ve odasının ışığını kısık tut ve dalana kadar yanında kal "
Bulut hakkındaki bütün detayları biliyordum zaten ilk kalp atisinida ben duymuştum şimdi aliye karşı bi zafer kazanmış gibi hissediyordum. Telefonu yüzüme kapatti. Bunu normalde çok umursar bedelini odetirdim ama şuan daha önemli bi sorununuz vardi. Zeynep gözlerini araladı.
_"ali mi?"
_"Evet karıcığım bulut biraz mizmizlanmis "
_"Bi sorun yok demi söyleme din birşey "
_"hayır karıcığım bu ikimiz arasında sır "
Nede çok sır birikiyor aramızda oysaki bilmeden ilmek ilmek işliyoruz hayatımıza birbirimzi.
_"oğluma gitmek istiyorum"
_"biliyorum karıcığım kendini toparla zaten yarın cumartesi bulut seninle "
Zeynep bunu duyunca biraz olsun iyi hissetmeye basladi. Doktor gelip kontrolleri yaptıktan sonra istersek eve gecebilecegimizi söyledi. Zeynep ı hazırlayıp eve gitmek için yol aldık. Yol boyunca pencereye kafasını dayayıp tek kelime konuşmadı. Utanıyor gibiydi. Yaptığından acizliginden ve oğlunu terkeden bi anne olduğu için utanıyordu. Elimi yavaşça dizlerinde duran ellerine götürdüm ve sıkıca tuttum. Normalde çoktan elini çekip bana tiksinerek bakması gerek ama yapmadı. Aklıma hastanede söylediği geldi ne demek istedi artık ona dokunduğum zaman yada sarıldığımda ses etmeyecek miydi. Düşünceler beni alırken eve gelmiştik. Arabadan indi ve bahçeye limon ağacının altına yöneldi.
_"Zeynep hava soğuk gir lütfen içeri ."
_" oturmak istiyorum lütfen beni yalnız bırak."
Onu yalnız bırakıp eve girdim. Çalışanlara bu konuda hakkında tek kelime etmemelerini söyledim akşam içinde hafif yemekler hazırlayın dedikten sonra yukarı üstümü değiştirmeye çıktım. Üzerimi değiştirip salona indim Zeynep hala limon ağacının altında oturuyordu. Onu izlemeye koyuldum. Bu kadının kalbine giremem en ufak boşlukta biliyorum kaçacak ne yapacağım ben ne diye düşünürken Zeynep içeri girdi.
_"Ben biraz uzanicam."
_" Yemek hazır birşeyler ye öyle uzan."
_"Canım istemiyor savaş "
_"isteyecek şimdi otur masaya."
Neden bu kadar sert çıktım anlamıyorum galiba yine eski savaş oluyorum ve bu beni gerçekten korkutuyor.