Napapanganga nalang ako sa mga nakikita kong mga magagandang tanawin. Napapasabi nalang ako ng 'wow o astig o ganda ah' grabi kasi talaga ang ganda eh. Di talaga mapagkakaila ang ganda ng Palawan lalo na sa cave. Shit lungs natakot ako sa Ano bang tawag doon? Ahh basta yung nakakatakot na mga ibon.Pero infairness talaga ha, naprepreserve talaga nila ng mabuti ang lugar. Very amazing.
Nilibot pa'ko ni papa sa kung saan-saan. Napakaganda talaga ng mga tanawin.
"Oh Anna,gutom ka na ba?" tanong ni papa. Pagdumadating talaga ako dito si papa talaga ang close ko,close din naman ako kay mama pero grandfather's girl ako eh.
"Medyo po hehe" hinikab ko pa ang tiyan ko.
"Halika't kakain tayo sa pinakasamarap na restaurant dito" wow hah, rich kid si papa ah!
Kaya ayun dinala niya ako sa pinakamasarap daw na restaurant. Ano ba 'yung pangalan ng resto na'yun hmmm Zacharias Restaurant.
Madami akong inorder. Eh sabi kesi ni papa mag-order daw ako ng marami.hahaha
"Papa, gra-vie ang sharap po" lamon lang ako ng lamon.
"Oh 'wag kanang magsalita baka mabilaukan ka pa haha" tumawa lang si papa. Bahala ka diyan papa basta kakain ako hehe.
Pagkatapos Kong kumain nagpunta agad ako ng cr. Ugggh! Kainis naman oh. Ba't ngayon pa? Buti nalang may dala akong extra hayst. Kaya dali-dali akong nagbihis.Matapos kong magpalit agad nakong pumunta kay papa.Ininom ko muna ang chocolate ice shake ko bago kami umalis.
Pagdating namin sa bahay. Napatalon ako sa kama ko para mahiga.Its been a long day and I'm so tired. I'm feeling exhausted kaya naramdaman ko nalang ang pagpikit ng aking mga mata.
"Aljun, meron pa ba?" Its a complicated question but alam kong naintindihan niya. Kaharap ko siya ngayon. Nandito kami sa lugar kung saan kami nagkakakilala.
"Oo" walang kaimo-emosyon niyang sabi.Nabuhayan naman ako ng pag-asa sa sinabi niya.Kaya di ko na 'to palalagpasin pa.
"Pwede pa ba?" ayokong umiyak sa harapan niya pero hindi ko kaya. Napapaos nadin ang tinig ko.Para sa'kin ang paghingi sa kanya ng isang pagkakataon ay kabalastugan pero ito ako ngayon humingi ng second chance.Nilunok ko lahat pati pride ko.Pero naging walang kwenta parin 'yung ginawa ko.
"Itigil muna natin 'to, Anna.Ayokong saktan ka pero nasasaktan din ako. Kaya itigil na muna natin 'to." Parang nabingi ako sa sinabi niya,ayaw kong makinig. Wala akong narinig pero 'yun ang totoo eh.Hindi ko napigilan ang sarili ko at tumakbo ako palayo sa kanya."Babalik din ako,Anna" may sinabi siya pero di ko na narinig.Sobrang na saktan ako.It hurt so much. I couldn't imagine how it hurts basta natagpuan ko nalang ang sarili kong tumatakbo kahit walang patutunguhan. At sumabay pa talaga ang buhos ng ulan sa emosyon ko ngayon ah. Iyak lang ako ng iyak hanggang all things went black.
