"Oh hija nandito na tayo" nagising ako nang gisingin ako ni manong. Nandito na pala kami,sobrang na miss ko sila mommy.
"Manong pakipasok nalang ng mga gamit ko sa loob" sabi ko at nag okay sign si manong? Anong nangyari dun? Bubuksan ko na sana ang gate nang may tumawag sa'kin.
"Aljun?" Ba't siya nandito? At parang bihis na bihis ah. Wait! I don't feel something edgy. Oo aaminin ko nandun parin ang sakit at galit pero di na malala.
"Why are you here?" Tanong ko.
"A-ah" tinignan niya si manong at ngumiti into sa kanya.Ghad? Bakla si manong. Naku! " Binibisita ka lang at 'to pala ang regalo ko sa'yo." inabot niya sa'kin ang paper bag.
"Ba't naman binigyan mo ako ng regalo?" takang tanong ko.
"Wala ka bang naalala."
"Huh? Wala eh, ano bang alalahanin ko?"
"Nakalimutan mo na ba? Monthsary natin ngayon" wut? He just say monthsary? How could he! "Anna,patawarin mo ako.Sobrang nasaktan lang talaga ako nun,sorry."
"I can forgive you Aljun, but not now.Hindi pa naghilom ang sugat sa puso ko" I said as a matter-of-fact.
"Anna, magsimula tayo ulit.Ayusin natin ang relasyon natin.Please Anna ayusin natin 'to" nakikita kong nahihirapan din siya pero nahihirapan din naman ako ah.Pero sorry hindi nako magpakatanga sa'yo. Ayoko nang masaktan ulit.
"Sorry, Aljun. Pero tapos na tayo.At sana 'wag kanang magpakita sa'kin." Binigay ko ulit sa kanya ang regalo niya para sana sa'kin at iniwan siya sa labas. Nasaktan kita pero mas Nasaktan mo ako.Love is not just about forgiveness it also about letting go.
You made me cry. You make my heart ache. You made me frustrated. You made feel silly. And now sorry to tell, but it's time to go back. Not for you,not for myself but for the best.Its over.
Sometimes, you just can't have what you want but it doesn't mean that you never have it.Everything takes place in the right time.
Now, no more heartaches. No more silly moments. I had to believed myself. No more hiding who I wanna be.
He will come. I know, he will come. My destiny. My The One.
No more holding in. I am moving on.
