AGAIN [On Going]

Sikstin

ALISHA's POV

"Hello, Diara??" Bungad ko pagkasagot niya ng tawag ko.

"Alisha, how are you?"

"I should be the one asking you that.."

"No, Alisha. Hindi naman ako napano. Ikaw ang inatake ng phobia, hindi ako."

"I know. But you're emotionally sick because of what happened to Ate Lea."

"I'm okay, Alisha. Don't worry. It hurts, of course. But I can handle. So are you fine now? No more after shocks happened to you?"

"I'm already fine, Diara. Thanks to your concern. Pasensya na nga pala dahil hindi ako makakapaglamay ngayon. Kailangan kong makapagpahinga ng mabuti para makapasok na ako bukas.."

"No worries, Alisha. I understand."

"Thanks, Diara.."

"You're always welcome, you know that."

"How's Tita Lily?"

"I can't say she's fine. Alam nating pareho na ate Lea is her favorite. So I don't think she's fine. But don't worry because she's not crying that much this day."

"That's a good news." Nakangiting sagot ko

"Ah, nga pala, Alisha. Tumawag si Tita Athena kay Mommy kanina."

"Oh? Well that's good. Oh, anong sabi ni Mama?"

"Nothing. She just apologized because she told Mom that she can't go here to visit us." She answered.

"Oo nakalimutan kong sabihin sa inyo. Nabanggit na rin sa'kin 'yan ni Mama."

"And guess what? Umiyak si Mom and your Mama. I heard what they talked about." Nang sabihin ni Diara iyon ay naramdaman ko ang pagkabasag ng boses niya. Napabuntong-hininga naman ako.

"You know, nagiging emotional si Mama kapag napag-uusapan ang kapatid ko. And Tita Lily maybe feel the same as Mama dahil sa nangyari kay Ate Lea." Sabi ko pagkatapos ay naramdaman ko na naman ang sakit noong mamatay ang kapatid ko. Narinig ko ang paghikbi ni Diara mula sa kabilang linya.

"I don't know why they had did that to us, A-Alisha.. Ano bang g-galit meron ang mga lalaking 'yon p-para ganituhin nila ang mga taong m-mahahalaga sa'tin??" Alam kong umiiyak na siya this time. Gusto ko man siyang damayan pero walang luhang lumalabas sa mga mata ko.

"I also don't know, Diara.." Malalim ang hiningang sagot ko. "I don't k-know.." Muli ay kumirot ang parteng dibdib ko nang maalala ang isa sa pinakabangungot ng buhay ko.

"Alam ko nang ang ate ko ang isusunod nila.. Pero hindi ko akalaing ganito nila siya kabilis papatayin. Kung alam ko lang, Alisha.. Gumawa na sana ako ng paraan gaya ng ginawa mo dati.." Umiiyak na talagang sambit niya. Gusto ko man siyang aluin ngayon pero di ko magawa. Gusto ko man siyang puntahan sa kanila para haplusin ang likod niya, pero wala akong nagawa kung hindi ang pakinggan ang tuluy-tuloy na pag-iyak niya.

Hanggang sa kumalma na siya at sinimulan niyang muli ang pagsasalita.

"I want you to be honest, Alisha.." Kinabahan ako sa pagkaseryoso ng pagsasalita niya.

"W-What is it?"

"About Mackee's older brother Keil.."

At doon na kumabog ng mabilis ang pintig ng puso ko. Napalunok ako ng maraming beses.