Ellerim titreyerek soyunma odasına girdim. Telefondaki azarları bitmek bilmeyen bir Doruk vardı karşımda. Çılgına dönmüştü yine. Hayatıma müdahale etmeye kalkıyordu. Daha önceleri umrunda değilken şu an evden başka yerde olmamı çekemez bir hal almıştı. "Seni sevdiğim için kendimden nefret ediyorum " söylemek istediğim cümle buydu fakat dudaklarımdan dökülmüyordu..
Bir hışımla hastaneden çıkarken Ahmeti karşımda gördüm. Ağladığımı görünce endişelendi ve bana sarıldı.
-Götür beni burdan ne olur !
Beraber otobüse bindik. Nereye gittiğimizi bilmiyor sormaya da gerek duymuyordum. Yol boyunca konuşmadım ve gözyaşımı dindiremedim. Otobüsten inince onun evine geldiğimizi farkettim. O sırada Doruk beni tekrar arayarak küfürlerini sıraladı. Ben de artık kendime hakim olamayarak bağırmaya başladım. Haykırışlarım hıçkırıklarımla karışıyordu ve durumumu gören Ahmet telefonu elimden alıp beni kucaklayarak evine taşıdı. Bayılacak kadar çok ağlıyordum. Son zamanlarda bu sinir krizlerim artmıştı. O yanımda olmasaydı napardım bilmiyorum. Beni yatağa yatırarak sakinleşmeme yardım etti. Dişlerimi istemsizce sıkıyordum. Kendime hakim olma çabalarım yeterli gelmiyordu. Ağlarken uyuyakaldım. Genelde kendimi çok güçsüz hisseder ve uykuya dalardım. Uyandığımda nerde olduğumu daha iyi anladım.
-Az önce neler oldu öyle?
-Boşver. İyi misin şimdi
-İyi olmak istiyorum
-İyi olacaksın. Seni böyle görmeye dayanamıyorum Eylül. Kendine eziyet etme artık. Bırak ne hali varsa görsün. Bunları haketmiyorsun.
-Yapamıyorum. Çok istiyorum ama .. Beni öldürmekle tehdit ediyor. Çıldırmış gibi
-Sana kimse bir şey yapamaz. Gerekirse çalıştığın yeri değiştiririz. Ben artık hep etrafında olacağım.
Gerçekten de dediği gibi etrafımdan ayrılmıyordu. Kapımın önüne kadar bana eşlik ediyordu. İşten çıktığımda benden önce çıkarak yanıma geliyordu. Onun çok kurallı bir işi yoktu.
O gece onda kaldım ve çok hastalandım. İstifra etmekten mecalim kalmamıştı. Beni hemen acile götürdü. Yatışım yapıldı. Bir süre yattım ve serumun bitmesini bekledim. Başımdan hiç ayrılmadı. Daha önce kimseden böyle bir vefa görmemiştim. Kendimi gittikçe ona borçlu hissediyordum. Benim için yaptıkları gün geçtikçe artıyordu. O kadar uzun ilişkimde bunların çeyreğini bile görmemiştim. Yanımda olması çok iyi hissettiriyordu ama onunla ilgili somut şeyler düşünmüyordum.
Kendime geldiğimde beraber eve döndük. O gün karar verdim, kesin olarak bu ilişki bitmeliydi. Ben kimsenin esiri, kölesi, kullanacağı bir eşyası, canı isteyince oynayacağı oyuncağı, delirince istediğini yapabileceği vb bunlar gibi birisi değildim. Hayatımı yaşamam gerekiyordu. Onu unutmalıydım.
-Bitsin artık. Karar verdim
-Emin misin?
-Çok eminim.
-O zaman sana yeni bir hat alalım.
Hastalıktan bembeyaz olan yüzüm bir nebze buruştu. Kalbimde bir acıyla bu teklifi kabul ettim. Bana yemeğimi yedirirken gözlerinin içinin gülmeye başladığını farkettim.
-Doğru karar verdin. Sıkma canını artık.
Ertesi güne kendimi dinç tutmaya çalıştım. Gelen mesajlara aldırış etmemem Dorukta bir gurur ezilmesine yol açmış olsa gerek, özürler dilemeye başlamıştı. Bana bunlar komik geliyordu. Herkes elindekinin değerini kaybedince anlıyordu. "Kusura bakma, artık ağzında kuş tutsan da inandırıcı değilsin "
Bir kaç saat sonra Ahmetle dışarı çıktık. Bana hat almak için bir bayiye girdik. Hâlâ bir yanım yapma dese de onu artık dinlemek istemiyordum.
Eve döndüğümüzde yeni hattımı taktım. Ahmet eski hattımı aldı.
-Bumu sen yapamazsın sanırım. Ben yapabilir miyim? Dedi
Başımla onayladım. Hattımı kırmaya başladı. O kırarken kalbim çatırdıyordu sanki. Gözümden akan bir kaç damla yaşa engel olamadım. Beni öyle görünce üzüldü ve sarıldı.
-Bu kadar ağladığın yetmedi mi? Artık gülmek hakkın..
Doğru söylüyordu. Yeterince kendimi hırpalamıştım. Bu şekilde olmasına izin vermemeliydim. Bundan sonra her şey farklı olacaktı. Beni güldürenler yanımda olacaktı. Değer gördüğüme değer verecektim. İlk olarak saçlarımla değişime başladım. Artık onun sevdiği saçlarımdan eser kalmamalıydı. Kızıl rengi siyaha çevirdim. Kendimi biraz daha iyi hissediyor ve heyecanla gelecek günleri bekliyordum. Bakalım açtığım yeni sayfa ne kadar sürecekti...
