A Familiar Stranger

22. Dear Stranger

အေသးငယ္ဆံုးနဲ႔ အဆန္းၾကယ္ဆံုး တိုက္ဆိုင္မႈ ဆိုတာ ကြၽန္မ ရင္ထဲက အသံတိတ္ ေရ႐ြတ္မိတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ေၾကာင္းကို သူက အသံထြက္ၿပီး ေျဖဆိုလိုက္တာမ်ိဳး။

ကြၽန္မ ေျပာျပခဲ့ဖူးလား။
ကြၽန္မ ဘဝရဲ႕ အျမတ္ႏိုးဆံုး အခိုက္အတန္႔က သူ ကိုယ္တိုင္ ေျပာျပတဲ့ သူ႕ပံုျပင္ေလးေတြကို ရင္သက္ရႈေမာစြာနဲ႔ နားေထာင္ရတဲ့အခါ ဆိုတာေလ။

ကေလးအ႐ြယ္တုန္းက အေမနဲ႔ ကြဲၿပီး သူ တစ္ကိုယ္တည္း လမ္းေပ်ာက္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္း။
သူ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈေတြ။ ၿပီးေတာ့ နာက်င္မႈေတြ။
သူ႕ကို ေႂကြၿပီး လက္ေဆာင္တစ္ျပံဳတစ္ေခါင္း လိုက္ေပးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ ငယ္ငယ္ကလည္း အမ်ားႀကီး ႐ွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း။
ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။

ကြၽန္မ တစ္ေယာက္တည္းကို မတိုင္တည္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္မ ဦးေႏွာက္ထဲ တစ္သက္လံုး မွတ္မိေနေအာင္ ဖန္တီးေပးလို႔ သူ႕ကို အရမ္းပဲ ေက်းဇူးတင္တယ္။

နႈတ္က တကူးတက ထုတ္မေျပာလည္း မ်က္ဝန္းထဲ ေငးၾကည့္႐ုံနဲ႔ သူ႕ရင္ထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ တန္းသိခြင့္ေပးထားတဲ့ အဲ့ဒီ ေယာက်္ားကို ကြၽန္မ ခ်စ္တယ္။

အဆိုးဝါးဆံုးကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရၿပီးရင္ေတာင္မွ ေတာက္ေတာက္ပပ ရယ္ေမာေပးဖို႔ အၿမဲ သတိရေနတတ္တဲ့ အဲ့ဒီ ေယာက်္ားကို ကြၽန္မ သိပ္ခ်စ္တယ္။

၂၀၁၃ အစပိုင္းေလာက္က ျဖစ္လိမ့္မယ္။
မွန္ မပါတဲ့ မ်က္မွန္အဝိုင္းႀကီး တပ္၊ ျမင္ျမင္သမွ် လူတိုင္းကို မ်က္ႏွာခ်ိဳလိုက္ေသြးေနတဲ့ ပံုတံုးတံုး ဆံပင္ေကနဲ႔ အဲ့ဒီလူက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္လွခ်ည္လား လို႔ ႐ြတ္ေနာက္ေနာက္ အေတြးတစ္ခု ေတြးအၿပီးမွာ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းစြာပဲ ကြၽန္မ ႏွလံုးသားထဲကို အဲ့ဒီ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လူ ျဗဳန္းခနဲ တိုးဝင္လာခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီ ေယာက်္ားဟာ ဟိုးအရင္တုန္းကေရာ အခုအခ်ိန္ထိပါ တျခားလူေတြထက္ သူ႕ကို ပိုအာ႐ုံစိုက္ေပးဖို႔ ကေလးဆိုးႀကီးတစ္ေယာက္လို တိတ္တဆိတ္ ဂ်ီက်ေနတုန္း။
နာရီစကၠန္႔ေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားလင့္ကစား ကြၽန္မဟာလည္း သူ႕တစ္ေယာက္ကလြဲရင္ တျခားဘယ္သူဘယ္ဝါကိုမွ မျမင္ေတြ႕ႏိုင္ဘဲ စံုလံုးကန္းေနတုန္း။
ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က အဲ့သည္ေလာက္ကိုပဲ အတိုင္အေဖာက္ညီၾကသတဲ့ေလ။