ငါ နင့္ကို ဘာလို႔ ခ်စ္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို သတိရတိုင္း ငါ့ကိုယ္ငါ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေမးျဖစ္တယ္။
နင့္ကို ခ်စ္လာမိတဲ့ ေဟာဒီ ငါးႏွစ္လံုးလံုး အဲ့ဒီအေျဖကို ငါ ဘယ္ေနရာမွာ လွန္ေလွာၿပီး လိုက္႐ွာ႐ွာ၊ ႐ွာလို႔မေတြ႕ေသးတာက ျပႆနာ။
အစကေတာ့ နင္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ ငါ နင့္ကို ခ်စ္ခဲ့မိတယ္ ထင္တာ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ နင္ ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနၿပီး နည္းနည္းေလးမွ ခ်စ္ဖို႔ မေကာင္းေတာ့လည္း ထူးထူးဆန္းဆန္း ငါ နင့္ကို ခ်စ္ေနတုန္းပဲ။ ဘုရားေပးတဲ့ နင့္ရဲ႕ တခမ္းတနားအသံေၾကာင့္ ငါနင့္ကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြခဲ့သလားလို႔ တစ္ခါထပ္ အေတြးပင္လယ္ထဲ လက္ပစ္ကူးမိျပန္တယ္။ မဟုတ္ဘူး။ နင္ သီခ်င္းေတြမဆိုေတာ့လည္း ငါ အရင္အတိုင္း နင့္ကို ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာ။ လူေတြ သိပ္မသိေသးတဲ့ နင့္ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ၊ ဒီထက္မကတဲ့ နင့္ရဲ႕အျပစ္ေတြကို ႐ွာမေတြ႕ခ်င္ဘဲ ဆက္႐ွာေတြ႕လည္း ငါ နင့္ကို အဲ့ဒီ ဟိုးပထမဆံုးအခ်ိန္ကအတိုင္း မေျပာင္းမလဲ ဆက္ခ်စ္ေနဦးမွာ။
ငါ့ဘဝမွာ ဘယ္ေယာက်္ားရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာကိုမွ ျမတ္ႏိုးစရာတစ္ခုလို႔ မသတ္မွတ္ခဲ့ဖူးဘူး။ နင္က လြဲရင္။ ဟုတ္တယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရာအားလံုးကို ငါ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ခ်စ္ခဲ့မိတာ။
ငါ့ဘဝထဲ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဝင္လာတဲ့ အထူးျခားဆံုး အဲ့ဒီ လူသား။ အဲ့ဒါ နင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ။
နင္က နင္မို႔လို႔ ငါ နင့္ကို ခ်စ္တာ။ တစ္ျခားလူေတြက နင္ မဟုတ္လို႔ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါ နင့္ကိုပဲ ခ်စ္တာ။
ငါ ေႁခြခ်ဖူးသမွ် ေတာင္းဆုတိုင္းမွာ နင့္ ရယ္သံေတြ အၿမဲ ပါတယ္။ ငါ ေတာင့္တမိသမွ် အနာဂတ္တိုင္းမွာ နင္ က်န္းက်န္းမာမာ ႐ွိတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနသလို နင့္ကို ထာဝရ ေပ်ာ္႐ႊင္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခုလည္း အခ်ိန္တိုင္း ပုန္းခိုေနတယ္။ နာက်င္စရာေတြကို နင္ ထပ္မေတြးမိေတာ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ မီးေတာက္ဖ်ားကေန ဟိုးအေဝးကို ခုန္ထြက္သြားတဲ့ အခိုးအေငြ႕ပူပူေတြလိုေပါ့။ မနက္ျဖန္မနက္ေရာက္ရင္ မလွမပ အတိတ္ေဟာင္းအကုန္ နင့္ ဦးေႏွာက္ထဲက အၿပီးအပိုင္ ထြက္သြားၾကရင္ တကယ္ကို သိပ္ေကာင္းမွာ။
STAI LEGGENDO
A Familiar Stranger
Saggisticaမြင်တွေ့ခွင့်တော့ ရှိပြီး .. မနီးစပ်နိုင်တဲ့ အဲ့ဒီ ကြယ်ပွင့်တွေလို ... သူဟာလည်း ကျွန်မအတွက် အရင်းနှီးဆုံး သူစိမ်းတစ်ယောက် ...
