"ဂုဏ္..မင္း ဒီမွာငါ့ကိုတစ္ေယာက္တည္းေစာင့္ေနခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့..မင္းမိုက္႐ူးရဲဆန္လြန္းတယ္။ မင္းေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီမွာ႐ွိမေနပါနဲ႔ေနာ္။ ငါ ႐ွင္းဦးတို႔ကိုဖုန္းမဆက္ေမးရေသးဘူး..သူတို႔နဲ႔အတူ႐ွိေနေပးပါ''
တက္ေနက်ေလွကားထစ္ေတြကေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္အရမ္းကိုၾကာလြန္းေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တတ္ႏိုင္သမ်ွေျပးေနမိတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္တို႔စာသင္ခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လက္ေတြတုန္ရီေနတယ္။အခန္းတခုလံုးအေမွာင္က်ေနတာဘဲ။ေက်းဇူးျပဳၿပီးအခုလိုတစ္ေယာက္တည္း မေစာင့္ေနပါနဲ႔လို႔ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းရင္း..အခန္းတံခါးဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္။
"ဟင္...ဂုဏ္.... ဂုဏ္..........''
ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းတာမျပည့္ခဲ့ဘူးထင္ပါရဲ႕.....။
ကြၽန္ေတာ္ရင္ေတြကြဲေၾကသြားမတတ္နာက်င္ရတယ္။ကြၽန္ေတာ္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေပြ႔ဖက္ထားမိတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေစာင့္ေနခဲ့လဲ..ဘယ္ေလာက္စိတ္ထိခိုက္ခဲ့လဲ..ပိန္လ်လ်ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာေသြးမ႐ွိေအာင္ျဖဴေလ်ာ့ေနေသာအသားအရည္နဲ႔..။
ဒီၾကားထဲေနမေကာင္းျဖစ္တာလည္းတစက္မွအသိမေပး။အခုလည္း ဖုန္းေခၚခဲ့တယ္ေလ။အခုလိုမင္းေစာင့္ေနတာ မင္းနာက်င္ေနတာ ဘာျဖစ္လို႔မေျပာခဲ့ရတာလည္းဂုဏ္ရယ္..။
ကြၽန္ေတာ္ေပြ႔ခ်ီလိုက္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ပိစိေလးကေဆြ႔ခနဲပါလာသည္။စာအုပ္ေတြကလည္း ၾကမ္းျပင္မွာျပန္႔က်ဲလို႔...။
ကြၽန္ေတာ္လည္းစိတ္နဲ႔လူမကပ္ေအာင္ဘဲ..ေပြ႔ခ်ီၿပီးေလွကားထစ္ေတြအတိုင္းေျပးဆင္ေနမိတယ္။
"ငါ့ကိုမထားသြားပါနဲ႔ဂုဏ္...ငါမင္းကိုသိပ္ခ်စ္တယ္..''
"ငါသူငယ္ခ်င္းလိုဘဲမင္းကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ပါရေစ။ စိတ္ခံစားမႉကိုအလိုလိုက္ၿပီး မိဘမ်ိဳး႐ိုးဂုဏ္သိကၡာကိုလ်စ္လ်ဴမ႐ႈရဲတဲ့ငါ။မင္းကိုခ်စ္ေနတာသိရင္ မင္းငါ့ကိုသိပ္ရြံသြားမွာ..သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ေလးဘဲမင္းအနားမွာေနခြင့္ျပဳပါ...''
"အခ်စ္ဆိုတာထက္ ဒီအရြယ္မွာစိတ္ကစားမိတယ္လို႔ဘဲယံုခ်င္တယ္။တခ်ိန္မွာ မင္းသေဘာက်တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္တဲ့အခါ ငါျပံဳးႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။အခုမင္း ပန္းႏုကိုသေဘာက်တယ္ဆိုလည္း..ငါကေလးမဆန္ဘဲမင္းကိုေပးပါ့မယ္။''
YOU ARE READING
If your love isn't for me..?
Romance(Unicode) နဲ့ဖြည့်ပေးထားပါတယ်ရှင်။ "မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ့မိလို႔... အျမဲၿမိဳသိပ္ထားခဲ့မိတဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ေတြမင္းကိုအျမဲေပးခ်င္ခဲ့တယ္... ကိုယ္႔အျဖစ္က.. မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးတလံုးအျမင့္ကိုတက္ႏိုင္ဖို႔.. မိုးေပၚတက္သြားတာကို လွမ္းမဖမ္းပဲ.. ေငးေနလိုက္မိသလိုမ်ိဳး...
