Chapter - 27

4.1K 292 16
                                    

အဲ့ဒီေန႔က ကြၽန္ေတာ္ မာန္႔အိမ္ကျပန္လာေတာ့ ည11နာရီေလာက္ေတာင္႐ွိၿပီေလ။ စိတ္ေတြလည္းလႈပ္႐ွားေနခဲ့ေတာ့ ကားကိုလမ္းေဘးတေနရာမွာထိုးရပ္ၿပီး ငိုင္ေနခဲ့တာ။

ကြၽန္ေတည္အႏွစ္ႏွစ္အလလက ၾကားခ်င္ခဲ့တဲ့ ေတာင့္တခဲ့တဲ့ အလိုခ်င္ဆံုး မာန္႔ႏႈတ္ဖ်ားက ''ခ်စ္တယ္''ဆိုတဲ့စကား..ကြၽန္ေတာ့္နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားလိုက္ရရင္ ကြၽန္ေတာ္ဒီကမာၻေပၚမွာအေပ်ာ္ဆံုးလူသားျဖစ္လာလိမ့္မယ္ေတာင္ထင္ထားမိတာ။ စိတ္ကူးယဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ လက္ေတြ႔ကမာၻ ထပ္တူအမွန္က်မွာပါ..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မာန္ၾကားထဲမွာ စစ္ဘုန္းေနခႏိုင္ ဝင္မလာခဲ့ရင္ေပါ့။

အခုကြၽန္ေတာ္ထင္ထားခဲ့သလို ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္မေနဘူး။ ဝမ္းနည္းမေနဘူး။ အ့ံျသမေနဘူး။ စိတ္ထဲမွာဟာတာတာႀကီးနဲ႔ ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြလြန္ဆြဲေနေလရဲ႕။ ေသာက္ခ်လိုက္တဲ့စိတ္ၿငိမ္ေဆးနဲ႔အတူ ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြပါသြားရင္လည္းေကာင္းပါရဲ႕။

စိတ္ေတြထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ယူဆလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားစက္ကိုႏိႈးရင္း စစ္ရဲ႕အိမ္ကိုပဲျပန္လာရတာေပါ့။ သူစိတ္ပူေနေလာက္ၿပီေလ..ဖုန္းေတြလည္းမနည္းမေနာထပ္ေခၚထားေသးတာ။ဖုန္းကို Silentလုပ္ၿပီး သီးျခားကမာၻမွာခဏတာေနေနမိေတာ့ မကိုင္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အင္း...အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း သူ႔မ်က္ႏွာဘယ္လိုၾကည့္ရပါ့မလဲ။

ကြၽန္ေတာ့္ကား..လမ္းထဲခ်ိဳးဝင္ၿပီးအိမ္မေရာက္ခင္ေလး..ကားထဲကလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ဝရံတာမွာ ထိုင္မရ ထမရ ဖုန္းတလံုးနဲ႔ တေမ်ွာ္ေမ်ွာ္လုပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ေယာက်ာ္းဆိုသူ။ ကားကိုလည္းေတြ႔ေရာျပဴးၾကည့္ေနေသးတာ..ၿပီးေတာ့အိမ္ထဲေျပးဝင္သြားပါေလေရာ။

ကြၽန္ေတာ္ေလွကားထစ္ေတြကေန အေပၚထပ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိပ္ခန္းကိုတက္လာတဲ့အခ်ိန္ထိ သူထြက္မလာခဲ့ဘူး။ေမ်ွာ္တုန္းကေမ်ွာ္ေနၿပီး စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ကလည္းေဆာင္ေသးတာ။ ကြၽန္ေတာ္အခန္းထဲဝင္လာေတာ့..အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသးတယ္ေလ။ သူအရပ္ကလန္ကလား 6'4''ကို ကြၽန္ေတာ္မျမင္ဖူးထင္လို႔ေနမယ္။

If your love isn't for me..?Where stories live. Discover now