မဂၤလာခန္းမႀကီးထဲ...
မဂၤလာေတးသံမ်ားနဲ႔ျပန္႔လြင့္ေနတယ္...
စစ္ဘုန္းေနခႏိုင္ နဲ႔ ဖိုး ရဲ႕အသိမိတ္ေဆြေတြက နည္းမွမနည္းဘဲေလ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား..ျမန္မာျပည္နဲ႔ကြဲကြာေနခဲ့သည္တစ္ေၾကာင္း၊ ဘာမည္မည္ရရ အလုပ္ရယ္ဟူ၍ မလုပ္ရေသးတာကတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွေသခ်ာမသိ...သူစိမ္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ မဂၤလာပြဲႀကီးအလယ္မွာ...
ၿပီးေတာ့ သဘာဝကိုလြန္ဆန္ၿပီး အတင္းဇြတ္တရြတ္ဆံုးျဖတ္ တတ္တဲ့ စစ္ဘုန္းေနခႏိုင္ ေၾကာင့္...ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ ေဆာင္တဲ့မဂၤလာပြဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေရာက္လာတဲ့သူေတြကလည္း အထူးအဆန္းၾကည့္တာ႐ွိသလို၊ အထင္ေသးသလိုလိုအၾကည့္ေတြနဲ႔ တခ်ိဳ႕ကေတာ့တီးတိုးေျပာေနၾကပါရဲ႕..
"႐ုပ္ကေလးကေတာ့ မိန္းမေခ်ာေလးနဲ႔ သနားကမားေလးပါ...သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း ကိုစစ္ေလာက္ မခ်မ္းသာရင္ေတာင္...ျမန္မာျပည္မွာဆို နာမည္႐ွိတဲ့လုပ္ငန္းစုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေနတာပဲ။ ေလာဘႀကီးလိုက္တာ ကိုစစ္ကိုဘယ္လိုသိမ္းသြင္းၿပီး ခ်ိန္လိုက္တယ္မသိ ''
ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ သံရည္ပူေတြေလာင္းခ်ေနသလိုလို...ေဘးက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္ဘုန္းေနခႏိုင္ လည္းၾကားတယ္ထင္ပါရဲ႕။
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို နဂိုကိုင္ထားတာထက္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။
စိတ္လက္မာန္ပါလုပ္ေလ့႐ွိတဲ့ သူ႔စတိုင္လ္အတိုင္း...ေျပာေနတဲ့သူေတြဆီ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း သြားဖို႔ျပင္ေနတယ္။
"စစ္ဘုန္းေနခႏိုင္... အခုကပြဲေနာ္..ျပသနာျဖစ္တာ ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး။ အသားလည္းပဲ့ပါသြားတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ ဘာလို႔ေဒါသေတြထြက္ေနတာလဲ''
"ကေလးကိုေျပာေနလို႔ေလ...စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္မလား''
"မျဖစ္ဘူး...ကိုယ္မွတကယ္မဟုတ္တာ''
"ကိုယ့္လက္ကိုေသခ်ာတြဲထား...ဒီေန႔ကစၿပီး ကိုယ္ကာကြယ္ေပးမယ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမယ္ ကေလးအထီးမက်န္ေစရဘူး''
မ်က္ခံုးထူထူေအာက္က ေလးနက္တဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ငု႔ံၾကည့္ၿပီး အတည္ေတြေျပာေနတာ။
YOU ARE READING
If your love isn't for me..?
Romance(Unicode) နဲ့ဖြည့်ပေးထားပါတယ်ရှင်။ "မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ့မိလို႔... အျမဲၿမိဳသိပ္ထားခဲ့မိတဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ေတြမင္းကိုအျမဲေပးခ်င္ခဲ့တယ္... ကိုယ္႔အျဖစ္က.. မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးတလံုးအျမင့္ကိုတက္ႏိုင္ဖို႔.. မိုးေပၚတက္သြားတာကို လွမ္းမဖမ္းပဲ.. ေငးေနလိုက္မိသလိုမ်ိဳး...
