ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေန႔ျပန္ေရာက္မယ္ဆိုတာလည္း ကေလးကိုအေၾကာင္းမၾကားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ သီရိႏြယ္ ပို႔တဲ့ဓာတ္ပံုေတြ နဲ႔ ေမေမ့ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းကိုစိတိပင္ပန္းေနခဲ့တယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ပိုက္ဆံတခုအတြက္နဲ႔ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္ၾကသလား လို႔ေတာင္သံသယဝင္လာတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဘက္မွာ႐ွိမေနခဲ့ဘူး....ကေလးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဘက္မွာ႐ွိမေနခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္သိတတ္စတည္းက တေယာက္တည္းပါပဲ...
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ ဟိန္းမာန္ျမတ္ ဆီပဲအရင္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္မိတယ္။ သူနဲ႔ ႏြယ္က လက္ထပ္ထားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီသတင္းလွမ္းေပးတဲ့ႏြယ့္ပံုက သူ႔ေယာက်ာ္းမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပါပဲေလ။ ႏြယ္က ကေလးနဲ႔ ဟိန္းမာန္ျမတ္ကိုေတာင္ သေဘာတူေနတဲ့အေျခအေနမွာ႐ွိေနခဲ့တာ။
ဟိန္းမာန္ျမတ္ ရံုးခန္းေရာက္သြားေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္ေနသည္ ဆိုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ကထိုင္ေစာင့္ရေသးတာ။ ပံုမွန္ဆို ကြၽန္ေတာ္အခ်ိန္ကိုသိပ္ေလးစားတယ္။ တန္ဖိုးထားတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ဘာမွမလုပ္ပဲထိုင္ေစာင့္ေနရတာအမုန္းဆံုးပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စီးပြားဖက္ေတြသိၾကတယ္။ သူလည္းသိမွာပါေလ..တမင္ခ်ိဳးတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။
"ဆရာ....ဒီဘက္ကိုႂကြေပးပါ...''
အတြင္းေရးမႉးမေလးရဲ႕ စကားသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူလမ္းၫႊန္တဲ့ေနာက္လိုက္သြားလိုက္တယ္။
"စီးပြားေရးေလာကရဲ႕နာမည္ရ ကုမၸဏီပိုင္႐ွင္ႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔လို သာမန္ကုမၸဏီေလးကို လာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကဘာမ်ားလဲ''
အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ ရြဲ႕သလိုလို ခနဲ႔သလိုလို ဟိန္းမာန္ျမတ္ရဲ႕အသံ။ ေက်ာင္းတည္းက မတည့္တဲ့ရန္စရယ္..ကေလးကိစၥရယ္ ေပါင္းမိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို သိပ္ၾကည့္ရပံုမေပၚဘူး။
"ငါအခုလာတာ..စီးပြားေရးကိစၥ တခြန္းမွေျပာဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥ''
YOU ARE READING
If your love isn't for me..?
Romance(Unicode) နဲ့ဖြည့်ပေးထားပါတယ်ရှင်။ "မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ့မိလို႔... အျမဲၿမိဳသိပ္ထားခဲ့မိတဲ့ကိုယ့္အခ်စ္ေတြမင္းကိုအျမဲေပးခ်င္ခဲ့တယ္... ကိုယ္႔အျဖစ္က.. မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးတလံုးအျမင့္ကိုတက္ႏိုင္ဖို႔.. မိုးေပၚတက္သြားတာကို လွမ္းမဖမ္းပဲ.. ေငးေနလိုက္မိသလိုမ်ိဳး...
