Elise: Başlangıç

12.Bölüm ''Kaçış!''

Bölüm 12

18 Nisan günü sabahın erken saatlerinde yorgunluktan bitkin düşmüş bir şekilde yürüyordu. Kafasında olan biteni sürekli tekrar ediyor, hatıralarını anlık da olsa yok etmek için şiddetle kafasını sallıyor ve sevdiği bir şarkıyı mırıldanmaya başlıyordu. Yolda garip bakışlara maruz kaldığını fark ettiğinde ise kapüşonunu iyice aşağı indirip adımlarını sıklaştırıyordu.

Her zaman pineklediği otobüs durağını gördüğünde durdu ve yutkundu. Eve yaklaşmıştı... Nefes alış verişi hızlandı ama heyecanlandığı için kendisine küfür ederek durgunlaştı. Mümkün olduğunca soğukkanlı ve sakin olmalıydı. Kendisini tam olarak neyin beklediğini bilmiyordu. Gerçi evinin önünde polislerin nöbet tutabileceği geçmişti aklından, o yüzden temkinli olacaktı.

Durağa uğramadan patika yoldan gitmek için yolunu değiştirdi. Ne kadar saklanırsa o kadar güvende olabilirdi. Her adımda kalbinin daha da fazla çarpmasına engel olamıyordu Elise. Yorgundu... Gözlerinin altındaki torbalar ve üstündeki pis giysiler onu tamamen başka biri yapıyordu. Bu saatten sonra genç kız kendisini tanıyamıyordu bile. Neler yaptığının, yapabileceğinin farkında bile değildi...

Birkaç dakika sonra yolun öbür ucundaki bitişik evleri gördüğünde ağacın arkasına saklandı, siyah saçlı kız. Kendi evine baktığında gözüne çarpan polis arabası onu şaşırtmamıştı.

Siktir... Diye küfür savurdu içinden. Keşke yanılsaydım... Dedi.

Evin kapısının açıldığını ve içerden genç bir kızın çıktığını gördü. İyice odaklandığında kapıdaki iki kişiyi de tanıdığını fark etti. Elise, annesi ve Mia'yı hüzünlü bir şekilde izledi. Mia'nın gerçekten evine ziyarete gelmesine çok şaşırmıştı, annesinin müteşekkir ifadesini görünce kendisini tekmelemek istedi genç kız. Haksızlık etmişti... Mia ona sürekli vakit geçirmeleri konusunda ısrar ediyor ve bu Elise'in sürekli canını sıkıyordu. Sırf olan bitenden haberdar olabilmek için kumral kızla konuşuyor, işlerinin çoğunu ona yaptırıyordu. Deyim yerindeyse Mia'yı kullanıyordu. Ama şimdi en kötü zamanında bile kumral kızın annesinin yanında olduğunu gördüğünde içi sızladı Elise'in.

Gözleri annesine kaydığında ise daha berbat hissetti kendini. Orta yaşlı kadının gözlerinin ağlamaktan kıpkırmızı olduğunu fark etti. Kapı kapandığında ise öylece kalakaldı genç kız. Nefesinin kesildiğini hissediyor, gözlerinin dolmasına hâkim olamıyordu. Kafasını evden çevirdi ve ağaca yaslandı. Bedenini yere doğru alçaltırken ağlamaya başlamıştı. Her şey o kadar saçma ve olağandışıydı ki, elinden hiçbir şey gelmiyordu...

Dakikalar sonra kurulamak için ellerini yüzüne götürdü. Eve gitmesi şuan için imkânsızdı, en azından görülme riskini aza indirebilirdi. Olduğu yerden kalktı, patikadaki yeşilliklerin üstüne attı kendini. Yorgunluğunu atmak için gözlerini kapattı, planını düşünürken uykuya daldı...

Yüzünü yalayan soğuk rüzgârla uyanırken gecenin normalden daha karanlık olduğunu gördü Elise. Az da olsa gücünü geri kazanmış, annesiyle ufacıkta olsa görüşmek için direnmeye hazır hale gelmişti. Yerdeki çantasını sırtına geçirdi, sabah durduğu alana geri dönmek için adımlarını sıklaştırdı. Uykusu yediği soğuk havadan dolayı çoktan açılmıştı. Polis arabasının aynı şekilde durduğunu, evdeki lambaların ise yandığını gördü. Ancak bunlar dışında bir farklılık vardı. Polisin yanına lüks bir araba eklenmişti ve dikkatli bakıldığında evde dolaşan birkaç insan olduğu fark edilebiliyordu.

Kim bunlar? Diye söylendi genç kız, kaşlarını çatarak. Daha sonra yanındaki yoldan geçen bir araba tarafından irkildi, kendisini saklamak için hemen yere yığıldı. Arabanın motoru bangır bangır bağırırken bir müddet sonra fren sesiyle birlikte kapı açıldı. Elise kafasını olduğu yerden kaldırdı ve açılan kapıdan kimin indiğine baktı. Gördüğü kişi karşısında gözleri büyüdü, nefesi kesildi. Evinin önündeki kişi okuldaki çocuktan başka biri değildi. Ellerini yaktığı çocuk...