Time Traveler Prince

Ep.20- I'm Not For Sale!

 

 

Sinusubukan padin i-track ni Lance si Dr. Levi but it appears na nakashut down na ang phone nya kaya naman hindi na namin alam kung saang lugar sya mahahanap. Agad namang tumawag si Lance sa headquarters para humingi ng tulong sa paghahanap. 

 

"Gagawa daw sila ng paraan," said Lance as he puts his phone back to his pocket, "Isesend nalang daw nila ang magiging result as soon as they can. So as of now, all we can do is wait." 

"Ugh! Nakakainis naman oh." I kick the air. 

 

Habang nakaupo kami sa loob ng isang restaurant at kakatapos lang kumain, napansin kong kanina pa nakatitig si Nikolai sa bintana. 

 

"Cheska." he suddenly speak. 

"Mm?" 

"Tingnan mo oh." sabay tinuro nya ang isang babae na nagbibisikleta sa labas. 

 

Bigla nalang akong natawa. Hanggang ngayon pala hindi nya padin nakakalimutan ang pangako kong yun. For a moment, nalamigan ang kanina pang mainit kong ulo. 

 

"Say, bakit hindi muna tayo mag enjoy habang hinihintay natin ang result? I mean, It's not like we have something else to do." nakangiting aya ko sakanila.

"Hmm. Good idea. Besides, we're in Paris after all!" Lance agreed.

"Magbi-bike ba tayo?" seryosong tanong ni Nikolai.

"Hindi lang tayo basta basta magbi-bike...." then I grin. 

 

Kung saan saang lugar kami pumunta. Kung ano-anong activity rin ang ginawa namin. Nag-zip line, nanuod ng street performances, nag mall, nag food trip, at kung ano-ano pang bagay na dito lang namin sa Paris magagawa. 

 

"Oh! Para sayo." inabot saakin ni Lance ang malaking cotton candy. 

"Thanks!" then I took a bite. "Oh anong masasabi mo? Magaling na ba magbike si Nikolai?"

 

Kasalukuyan kaming nakaupo ni Lance sa tabi ng isang fountain habang pinapanuod si Nikolai na paikot ikot sa pagbi-bike. Nakakatuwa syang tingnan kasi para syang bata na tuwang tuwa sa ginagawa nya. Madalang ko lang makita si Nikolai na ganito kasaya. Mas lumalabas ang kagwapuhan nya kapag ngumingiti sya. (✿◠‿◠) 

 

"Are you enjoying this so far?" tanong ni Lance. 

"Oo naman! Mmm. Salamat pala ah. Sa pagdala mo saamin dito." then I gave him a smile. Napansin ko na medyo nagblush sya. 

"Ah! He-he-he. Wala yun ano ka ba?" napakamot sya sa ulo, "Diba sinabi ko naman na sayo? Gagawin ko ang lahat kasi...." napayuko sya, "kasi mahal kita." mahinang sabi nya. 

"Seryoso ka nga talaga no?" 

"Oo naman! I wouldn't go this far if I'm not." he pause for a moment, "Anyway, since nandito naman tayo sa Paris. I don't want to miss the chance." 

"Chance? What do you mean?" 

"Uhm... You know!.... Everyone knows that Paris is a city of love and all. Sooo.. I think this is the best way for me to say this...."