İlk Bakış

5. BÖLÜM

Arkadaşlar çok hızlı gittiğimi düşünenler var ama bu daha ne ki kitap bittiğinde sizler KuzEyist olacaksınız :)) (yani umarım öyle olur)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Perşembe günü geldi çattı sabah Serenay'ın beni uyandırmasıyla kendime geldim. O benden daha heyecanlıydı. Ve beni de çok heyecanlandırıyordu. Hazırlanacaktım, ne giyeceğimi bilmiyordum. Aslında dolabımı açtım ve içine bi göz gezdirdim artık bu kıyafetleri sevmiyordum sanki tarzımda değişiklikler yapmam gerekiyordu. Serenayla alışveriş yapmam şart olmuştu artık. Ama şu an öncelikli işimiz kahvaltı yapıp Yasemin Teyzenin yanına gitmekti. Kahvaltı masasında annem çok bi üzgündü ve daha çok içmişti. ona ne olduğu sordum; Bana üzgün üzgün baktı ve anlatmaya başladı; "baban yeni evinde artık yalnız olmayacakmış. O evlenme kararı almış." dedi ve gözünden inen yaşı ben görmeyeyim diye hızlıca sildi. Beni çok bi etkilememişti. Hatta merak ediyordum kimdi bu kadın diye eminim babam beni tanıştıracaktır..

Ortamdaki havayı yumuşatmak için yeni evlerimizden konu açtık. 2 aya kadar taşınacağız ve Serenay'ların evi bizimkinin tam da yanındaydı. Bu çok güzel onunla daha fazla vakit geçirecektim. Derken saatin çok hızlı ilerlediğini farkedip hemen evden çıktık annemin arabısana atladık ve yola koyulduk. Yasemin teyze özel hastanede çalışıyordu. Gittiğiizde zaten bizi bekliyordu. Onlar annemle bir kenara çekildiler ve fısır fısır konuşmaya başladılar. Bense dua ediyordum bu gözlüklerden kurtulabilmek için. Sonra kulağım takıldı ve annemleri dinledik; 
" ne oldu da bidenbire bu gözlüklerden nefret eder oldu?"
"sorma Yaseminciğim bende bilmiyorum ama artık o da haklı bu gözlükler onu diğerlerinden daha çirkin gösteriyor sadece ve bundan rahatsız olması çok normal. O artık küçük Eylül deil o büyüdü kocaman özel hayatı olan genç kız oldu." Yasemin teyze gülerek bana dödü ve yanına çağırdı. Sıcak bir sohbetten sonra göz sorununumu baştan inceledi. Bu biraz uzun sürdü bu süre içinde çok yorumuştuk. Serenay sıkılmış olsa ki eline telefonunu aldı ve bırakmadı bir türlü. 

1 saat kadar sonra bekleme salonundaydık epimiz kendi halimizdeydik sonra yanımıza Yasemin teyze geldi ve "size iyi haberlerim var Eylülcüm artık bu gözlüklerden kurtulabilirsin" dedi. Sevinçten ne yapacağımı şaşırdım önce Serenay1a sonra anneme sarıldım. Yasemin teyze küçük bir ameliyatla bunun düzeltileceğini söyledi. İçim rahatlamıştı. Annem ameliyat tarihini ve bazı bilgileri öğrenebilmek için Yasemin teyzeyle konuşurken biz de Serenayla gülüşüyorduk. Sonra ikimizde merak edip annemleri dinlemeye başladık. Bu konuşmadan öğrendikki aslında bu ameliyat biraz riskliymiş. Bu ameliyatı olanların %32 si kör oluyormuş. Annem kararsız kalmıştı ama bence Yasemin teyzye güvenmeliydik. Bu konuyu hiç kafama takmamıştım ama Serenay'ın yüzü düşmüştü. Olsun iyi tarafından bakalım ameliyat sömestr tatiline denk geliyordu. 

Hastaneden çıktığımızda annem işe gitti ve bizi yalnız bıraktı. İkimizde okula gitmek istemiyorduk. Sonra aklıma benim küçük kıyafet sorunum geldi. Serenay'a "alışverişe gidelim ha nasıl olur?" dedim o da bana döndü ve gülümseyerek "bu harika bir fikir" dedi. O okulun en popi kızıydı ve benim yakın arkadaşımdı. Onun tarzını beğeniyordum onunla alışveriş yapmak gerçekten çok güzel olacaktı. O mağazadan bu mağazaya girip duruyoduk ve elimizdeki torba sayısı sürekli artıyordu. Koskoca bi gardıropa sığacak kadar çok kıyafet almıştım ve Serenayla bazı şeylerimizi aynı almıştık. Bu çok iyi olacak en iyiarkadaşlar hep böyle olmalı bence. İkimizde çok yorulmuş ve açlıktan ölecektik neredeyse. "Eylül hadi kalk yemek yiyelim" cümlesi beni çok sevindirmişti. En üst kata çıktık ve en sevdiğimiz pizzacının dükkanına oturduk. Biliyor musunuz ikimizde aynı pizzacıyı ve aynı pizzayı çok seviyormuşuz. En büyük boy pizza söyledik ve tıpkı bir öküz gibi yemeye devam ettik.

Ertesi gün ve ertesi gün derken 24 ocak tarihine gelmiştik. Okullar bugün tatil oluyordu. Bu harikaydı ve de yarın artık yeni evlerimizde olacaktık. Annem evin bütün dekorasyon işini bitirmişti sadece benim odam kalmıştı. Ahhh çok heyacanlıydım Sero'yu aradım-serenay'ı- o da odasını seçmemiş. Annelerimiz buluşmuş  kendi işlerini hallederken biz de onların yanında hamburgerleri mideye indirirken internetten tasarımlara bakıyorduk. Bu iş çok uzun sürmüştü ama halıdan çalışma masasına kadar her şeyi seçip bitirmiştik. Tüm bunları yaparken akşam olmuştu.

Bugün Seroyla buluştuk bana neden hiç makyaj yapmadığımı sordu ve benden bilmediğimi söyledim sonra makyajsız kız mı olur diyerek beni avmye sürükledi. Bi sürü makyaj malzemesi aldık ve yeni odamız için de alışveriş yaptık. Annelerimiz bugün eşyalarımızın taşınması için uğraşıyordu akşam olduğunda annem mesaj attı "bütün işler tamam hadi gel artık eşyalarını yerleştirmen gerekiyor" dedi. Bizde Seroyla beraber eve geldik önce onun sonra benim eşyalarımı yerleştirdik. Her şey çok mikemmeldi 2 gün sonra ameliyat olacaktım ve sonraki günde diş tellerim çıkacaktı. Seroyla siteyi keşfedebilmek için yürüyüşe çıktık. Deniz kenarındaki cafede oturuyorduk ki bir ne göreyim Kuzey'de buradaydı.!! Geldi ve sandalye çekip yanımıza oturdu. Serenayla çok iyi anlaşıyorlardı. Konu konuyu açtı ve artık onlarında burada yaşıyor olduğunu öğrendik. Bu iyi mi yoksa kötü mü oldu bilmiyorum...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Evet arkadaşlar diğer bölümde de artık gözlükler ve diş telleri yok. Artık Eylül çok güzel ve Kuzey'le aralarınde hiçbir engel yok yada şimdilik böyledir bu. Diğer bölümde Eylülün babası ve Kuzeyin annesiyle ilgili çok önemli bir gelişme olacak. Merak edin biraz ;)