7. BÖLÜM

116 17 3
                                    

Sabah her zamanki gibi alarmın o lanet sesiyle uyandım aşağıya indiğimde annem telefonda babamla konuşuyordu. Ne konuştuklarını merak etmiştim açıkçası. Tam böyle derken annem telefonu kapattı ve babamın buraya gelmek üzere yolda olduğunu söyledi. Annemin yüzündeki o tuhaf duyguyu anlamaya çalışıyordum. Fazla zaman geçmeden babam geldi. Evet artık annemin yüzüne daha çok yayılmıştı o duygu ve kendini belli etti...Kıskançlık

      Hep birlikte sofraya oturduk.Sohbet sohbeti açtı.  Bir sure sonra babam:

"Evet. Artık toplanma sebebi olan konuşmayı başlatma zamani geldi bence. Söylemek istediğim...Ben evleniyorum!"
Söylediği şeyle şok olurken annem masadan kalktı. doydugunu söyleyip herkese iyi akşamlar diledikten sonra odasına gecti. Babamın yuzunde ise mutluluk vardı.  Hic olmadigi kadar mutluydu. Annemle olduğu zamandan bile...
Ben ise çok sevinmiştim. Babamin kararını kutlayip Sero'yu aradım. Her zamanki kafeye gelmemi söyledi.

Beni görür görmez:
"Noldu?!"
"Babam evleniyormus!"
"Ne ! kimle?"
"Bilmiyorum kim olduğunu sonra soyleyecekmis ama annem böyle kiskandiysa kesin annem değildir. olamaz da zaten."
"Anladım...Oha! Bu Kuzey mi yoksa ben mi yanlış görüyorum? "
Arkami döndüğümde onun mavi gözleriyle karşılaştım...

İlk BakışHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin