İlk Bakış

17. BÖLÜM

Annemin mezarının yanı başındaydım. Gözlerimde anlamsız boş bir ifade vardı. Mezar beyaz mermerden yapılmıştı ve üzerinde lanet olasıı o yazılar yazıyordu;

Jale Cihangir 
1974-2014
Ruhuna El-Fatiha

Bu yazıyı okudukça daha da hüzünleniyordum. Biraz daha ağlamadan duramadım ve annemin mezarının toprağına sarıldım. Gözyaşım toprağı ıslatmıştı. Anneme-mezarına- eğilerek "sana bunu kim yaptıysa cezasını çekecek anne sen rahat uyu" dedim. Güçlü olmaya çalışıyordum ama söz konusu annemdi. Ben öylece ağlarken birinin beni takip ettiği hissine kapıldım. Etrafımı kolaçan ettim ve bir ağacın arkasında gölge farkettim. Gidip bakmadım çünkü umursamıyordum. (bu gölgenin Kuzey olduğundan habersizdim.) 

Kendimi biraz olsun toparlayabildiğimde babamdan annemin ölümü akkında ortaya çıkanları dinledim. "Annen, ******* Bar'ın yakınlarında öldürülmüş. Sanırım annen boşandığımızdan beri oradaymış. Polisler o barın sahibinden şüpheleniyor" dedi. "Ben o adam olmadığından eminim. Aklımda başka biri vardı. 7-8 ay önce annem bir adamla eve gelmişti. Adam iyi niyetli görünüyordu ama annemle zorla birlikte olmaya çalışmıştı. Ben bunu farkedince elime aldığım bir vazoyla adamın kafasına vurmuştum. Adam sarhoş sarhoş kapıya yürümeye çalışırken "seninle işim bitmedi Jale" diyordu. O zamanlar ne annem ne de ben bunu umursamadık çünkü adam sarhoştu ve ne dediğini bilmiyordu" babam "ah neden daha önce söylemedin her şey farklı olabilirdi. Ama bu ipucu çok işimize yarayacak "dedi ve telefonuna sarıldı. ben babama "baba dur! polise haber verme bu işi bizim halletmemiz gerek" dedim. Babam bir durdu şöyle bir baktı "ahh tatlım seni anlıyorum, ancak polise güvenmeliyiz ve adaleti sağlamalıyız" dedi ve aradı polisi.

Ben daha önce bulmalıyım o adamı diye düşündüm. Sonuç olarak babama bir isim söylememiştim. Azmetmiştim o adamı kendi ellerimle öldürmem gerekiyordu... Bunları düşünürken göz kapaklarım yorgunluğa dayanamayıp kapandı..