Jetimja

Nëntori pa ty

Kush jam ? Ku po shkoj ?

''Jam e humbur në honin e thellë të kujtesës time , pa mundur të gjej asnjë gjurmë të asaj që kam qenë . Kam humbur dhe tashmë nuk di as se si do jem . Është errësirë , tashmë jo vetëm shpirti , por edhe mendja ime është kapluar nga errësira .

Dikush të më shpëtojë , dikush të më rikthejë dritën . Dua të di kush jam para se të jetë shumë vonë . Dua një vegim , një vegim drite . Nuk dua më fasha drite ''.

Amara ishte përhumbur në rrjedhën e mendimeve të saj duke kërkuar një fije drite . Donte të kapej pas dickaje , për të kujtuar dicka , për të dashur sërish dikë . Në atë dhomë psherëtimat e frymëmarrjeve ishin e vetmja melodi që dëgjohej . Amara psherëtinte e humbur në vorbullën e errët të shpirtit . Maksi e shihte I pafuqishëm . Dukej sikur dicka e kishte përplasur pas atij muri të ftohtë dhe nuk e linte të largohej . Dhimbja e kishte kapluar dhe nuk e linte as të merrte frymë . Lëvizi dy-tre hapa drejt Amarës për t'I thënë dicka .

Donte t'I tregonte dicka , një të vërtetë që e kishte munduar prej kohësh . Dhe ja ku vegimi I hidhërimit të tij nisi udhëtimin .

Ishte një pasdite e ftohtë nëntori . Maksi ishte si gjithnjë në Fole me miqtë e tij . Ai vend vërtetë të kallte datën kur e shihje . I sajuar në hyrje të portit , ai ishte vendi I shenjtë I gangsterëve . Maksi ishte strehuar atje pas vdekjes së motrës së tij të vogël . Ishte vendi perfekt për të fshehur dhimbjen e tij . Ama ajo natë do ishte fillimi I një dhimbje më të madhe .

Kështu filloi t'I tregonte Amarës cdo gjë . Thellë brenda tij gëzohej që ajo ishte e pandërgjegjshme kështu nuk do përballej me reagimin e saj .

- Prandaj u zhduke papritur pas asaj dite nëntori . – Amara nuk kishte qenë e vetmja që dëgjonte rrëfimin e Maksit .

- Nisa sa mirë që po të shoh . – fshiu lotët me shpejtësi dhe u afrua të përshendeste Nisën .

Nisea ishte mikja më e mirë e Amarës . Kishin shumë vite bashkë dhe njihnin edhe sekretet më të thella të shpirtit të njëra-tjetrës . Mai dhe Nisa , dy mike , dy motra shpirti kishin kaluar shumë gjëra së bashku .

- Qenke kthyer Maks .

- Po , kam disa ditë që jam kthyer .

- Dhe cuditërisht sapo ti kthehesh Amarës I ndodh një tragjedi .

- Nisa c'do të thuash ti me këtë ? – u prek nga fjalët plot zemërim të Nisës , edhe pse u mundua t'I kuptonte .

- Maks , këto dy vite që ti nuk ishe ndodhën shumë gjëra në jetën e Mait . Tragjedi të tjera . Dhe ti nuk ishe aty . Tani ti kthehesh dhe ajo I afrohet vdekjes . Nuk them që ti je fajtori , por nuk duhet të ishe kthyer .

- Nisa cfarë po thua , nuk po të kuptoj ? – ishte më I turbulluar se kurrë pas fjalëve të saj .

Nisës iu mbushën sytë me lot dhe filloi t 'I tregonte se c'kishte ndodhur me Amarën ato dy vjet . Mai ishte futur në telashe duke kërkuar Maksin , madje kishte shkuar edhe në Fole . Aty kishte filluar edhe fatkeqësia e saj e re .

- Pas asaj dite Amara nuk ishte më e njëjta Maks dhe në një farë mënyre për këtë ti je fajtor . Dhe nuk mbaron këtu . Me vdekjen e gjyshes së saj Amara u tjetërsua . U kthye në një vajzë që digjej nga zemërimi , inati . Kishte shumë mllef brenda saj .

- Por...por cfarë ndodhi atë ditë në Fole ?

- Atë e di vetëm Amara dhe Enzo fatkeqësisht .

- Enzo ?

Sytë e Maksit flakëruan nga zemërimi . Nëse ai person e kishte lënduar Main , ai ishte I gatshëm ta vriste . U largua si vetëtimë nga dhoma . Nisa u mundua ta ndalonte , por ai ishte I pandalshëm . Zemërimi po e udhëhiqte zemrën e tij .

Nëntori kishte shkatërruar jo vetëm Maksin , por edhe Amarën . Ai muaj I ftohtë kishte shënuar gjithë jetën në mënyrë të pakthyeshme . Nëntori I ftohtë kishte sjellë acar në jetën e tyre .

Nëntori pa ty , pa mua . Nëntori I dhimbjes dhe humbjeve .

Nëntori i suferinës . Nëntori I humbjeve të mëdha . Lotë dhe hije . Diell dimri ...