Jetimja

Gara e jetës

Të dy vraponin . Ajo drejt të shkuarës . Ai në të tashmen . Të dy vraponin për të gjetur një celës lumturie , një rreze drite . Këtë rreze drite do ta farkëtonin me fijen e mbetur të shpresës për të krijuar një hajmali fatsjellëse .

Ajo vraponte drejt kujtimeve të humbura . Ai vraponte për të gjetur kujtimet e saj . Rruga e të dyve ishte e veshur me errësirë , dielli I mahnitur pas bukurisë së hënës ia kishte dhuruar asaj cdo horizont . Errësira kishte mbështjellë në pëlhurën e saj meskine cdo shtëpi , rrugë , kishte fashitur cdo rreze drite . Horizonti ishte I errët .

Amara ishte përhumbur duke soditur qytetin e saj të heshtur . E hutuar në mes vështrimeve plot lutje drejt horizontit kërkonte të dinte dicka , të kujtonte dikë dhe ndoshta edhe të harronte shumë gjëra në nënvetëdijen e saj .

Maksi ishte I kapluar nga zemërimi dhe nuk shihte asgjë përtej asaj ndjenje . Era dukej sikur I jepte krahë asaj ndjenje të errët , e shtynte më shumë urrejtjen e tij . Shpejtësia e dufit të tij ia kalonte shpejtësisë së motorrit , I cili gërricte me një zhurmë therëse asfaltin e rrugës . Tashmë kishte mbërritur në Fole . Ai vend pothuajse nuk kishte ndryshuar fare . Ishte sërish ai vendi I izoluar  mes pallateve , I fshehur në llumin e tij duke thithur akoma më shumë pisllëk . Aty nuk kishte rregulla , të gjithë mund të hynin , por askush nuk dilte . Atë natë ishte gara e madhe në " Luginën e Vdekjes " . Dhe vërtetë ajo natë do sillte shumë dhimbje , ankth dhe adrenalinë .

- Ku është Enzo ? – pyeti Maksi I turfulluar Topon , mekanikun e motorrave .

- Maks , sonte është gara e madhe . Duhet të jetë në Luginë .

Iu drejtua duke ofshatur me zemërim drejt Luginës . Sapo pa Enzon u hodh drejt tij si bishë e tërbuar . Do ta kishte vrarë po të mos kishte ndërhyrë Vladi dhe Pera  , dy prej miqve të tij më të mirë .

- Ti maskara , më thuaj cfarë I ke bërë Amarës ?

Duke u munduar të lirohej nga duart e Maksit , sytë e tij morën një shikim tinëzar .

- Ah Amara , ajo engjëllushja doli të ishte më e fortë sec duket . Ishte një bishë e tërbuar si ti tani .

- Ti maskara , do të bëj të ma paguash shtrenjtë , po thuaj cfarë I ke bërë Amarës .

Buzëqeshja e tij djallëzore I dha më tepër forcë mendimit të tij vdekjeprurës . Hipi në motorrin e tij " Shadow " dhe ndaloi para këmbëve të Maksit .

- Nëse do të marrësh vesh c'ka ndodhur me engjëllin tënd më sfido . Nëse fiton ti do të të them cfarë I bëra engjëllit tënd . – buzëqeshja e tij djallëzore të kallte datën .

- Nëse fiton ti cfarë ndodh ? – pyetja e Maksit nxori edhe qëllimin e tij të vërtetë .

- Nëse fitoj unë ti do të jesh I vdekur Maks Dafron .

Zhurma e motorrit fshikëlloi ajrin e ndotur dhe I dha një drithërimë të re natës . Gara sapo kishte nisur . Enzo iu afrua Maksit për të nxitur më shumë inatin e tij .

- Engjëlli jot meriton një mashkull të vërtetë . Dhe pas kësaj nate do e ketë . – me ato fjalë Enzo dukej sikur I valëviti pëlhurën e kuqe Maksit , si  toreadori  demit . 

Zhurma e motorrave të drithëronte në atë natë të kobshme . Me nje shpejtësi të cmendur , Maksi dhe Enzo garonin si dy dema të cmendur . Maksi donte ta fitonte atë garë për të marrë vesh kush e kishte shndërruar Amarën . Ndërsa për Enzon ishte mundësia e artë për ta parë të vdekur kundërshtarin e tij më të madh .

- Amara apo sido të quhet ajo ka shumë guxim . I duhet dikush që ta kontrollojë zemërimin e saj jo vetëm në shtrat . – Enzo synonte ta acaronte Maksin dhe tani I kishte hedhur shkrepësen benzinës .

Sytë e Maksit flakëronin nga tërbimi . As nuk donte ta mendonte cfarë kishte dashur të thoshte Enzo me ato fjalë . I dha gaz motorrit dhe I preu rrugën Enzos me një lëvizje prej mjeshtri . Kjo e turbulloi atë dhe e bëri të humbte kontrollin . Maksi u nis me furi drejt finishit . Tërbimi I tij e bëri të fitonte garën . Tashmë po e priste në finish Enzon .

- Ti djall I mallkuar , fitove me hile . – Enzo tashmë I mundur në vetë garën e tij turfullonte .

- Unë fitova , tani mbaj pjesën tënde të bastit .

- Dëshiron të të tregoj se cfarë ndodhi me Amarën  ? Engjëlli jot erdhi duke të kërkuar e pikëlluar dhe unë thjesht e ngushëllova pak . Vetëm kaq . – buzëqeshja e tij djallëzore e bëri Maksin t'I hidhej sipër për ta vrarë .

Donte ta vriste , por ndaloi nga thirrja e Vladit . Ai ishte krahu I djathtë I Enzos në Fole , por kishte qenë miku më I mirë I Maksit .

- Enzo nuk e ka prekur Amarën . Ai donte ta vriste , por nuk mundi .

- Cfarë po thua Vlad ? Pse donte ta vriste ?

- Sepse , sepse Amara e pa të vriste dikë .

Maksi ishte më I hutuar se kurrë . Nuk e dinte cfarë tmerri kishte përjetuar Amara sërish . Dhe kësaj here ishte I gjithë faji I tij .

Ndonjëherë jeta na përplas në shtigje të errëta . Na përball me njerëz të pushtuar nga djalli . Në cdo njeri jeton një engjëll dhe një djall . Edhe nëse një ditë takojmë një djall , zemra jonë engjëllore do të na mbrojë nga cdo rrezik . 

Gjithmonë do të jetë lufta e ethshme mes dritës dhe errësirës . Por lufta më e madhe në këtë botë është mes jetës dhe vdekjes . Arma më e fuqishme në këtë jetë është gjithnjë dashuria . Enzo nuk e vrau atë ditë Amarën , madje as nuk guxoi ta lëndonte . Atë ditë ishte Amara që e shpëtoi Enzon nga errësira , nga vallja e vdekjes .