Jetimja

Det dhe tokë

Ishe gjithnjë në mendimet e mia që herën e parë që të pashë në spitalin e tim ati . Doja kaq shumë të shihja sërish , të shihja Engjëllin tim . Babai im më regjistroi në shkollën tënde . Një ditë në mensën e shkollës të pashë nga larg . Ende më vjen për të qeshur kur kujtoj sa kam vrapur atë ditë nëpër shkallë . Ishe ulur në një qoshe , e përhumbur , dukej sikur sytë e tu qanin diku në një pikë të horizontit . Ata sy mund të shkrinin zemrën e kujtdo .

- Engjëll ... - ishte I cuditshëm reagimi I të gjithëve derisa një prej shokëve të rinj mu afrua dhe tha :

- Ti e njeh atë vajzën ? Është shumë e urtë , madje shumë thonë që ajo pothuajse nuk flet fare . Dëgjova një ditë nga mësuesit që familja e saj është shkatërruar . Më vjen keq për të . Por sic the ti duket si engjëll .

Arrija ta ndieja dhimbjen tënde . Historitë tona përngjanin . Të dy ishim pa familje , duke luftuar me jetën pa kuptuar ende nëse jetonim . Ditët kalonin dhe mundohesha shumë të të afrohesha , por nuk dija si . Ulesha në një qoshe  dhe humbja në sytë e tu . Një ditë në shkollë u zhvillua një ndeshje futbolli dhe aty njoha Edin , vëllain tënd . Pas ndeshjes ai pati një zënkë me një nga djemtë e ekipit kundërshtar dhe për këtë na cuan të dyve në drejtori . Ai djalë ka ditur gjithnjë të futet në telashe .

Gjyshi jot erdhi të na merrte të dyve , falë tij shpëtuam nga drejtori nopran . Ai më dërgoi në spital te babi im dhe aty të pashë sërish . Ishe me gjyshen tënde e përhumbur përballë xhamit të një dhome spitali . Imagjino habinë time kur Edi të thirri motër . Të jem I sinqertë arsyeja pse kam qenë mik me Edin për shumë vjet ke qenë ti , përse e fala ishe sërish ti . Ditët kalonin , por telashet nuk kishin mbaruar . Djali I ekipit kundërshtar nuk më kishte harruar dhe një ditë kërkoi të merrte hak . Atë ditë ti u bërë heroina ime . Jo vetëm që më shpëtove nga ai , por më bëre të jetoj sërish .

- Po e preke edhe njëherë atë ose Edin do kesh të bësh me mua . – iu hakërreve atij me një qëndrim që vazhdon ta kesh edhe sot .

- Largohu mizë . - ai u mundua të shtynte , por ende qesh kur I hodhe pluhur syve . Ide spektakolare . Më kape dorën dhe më tërhoqe për tu larguar . Pluhuri më kishte prekur dhe mua por mund të shihja një vajzë që kishte guxim , që foli për herë të parë për të më mbrojtur . Shpirti im të njohu që herën e parë që të pa . Ende I kujtoj gishtërinjtë e tu të vegjël që mundoheshin të më largonin rërën nga sytë , sikur në ato momente po largoje errësirën nga unë .

- Maks ... Gëzohem që të njoha ... Sërish . – po belbëzoja më keq se një fëmijë I vogël .

- Amara . – shkurt , thjesht , shqip . Emri yt I kishte të dyja ëmbëlsinë dhe dhimbjen .

Që atëherë ti , unë dhe Edi ishim të pandarë . Ti kujdeseshe për ne dhe ne të mbronim ty . Engjëll fatet janë shkruar bashkë , ka dhimbje , dashuri , vuajtje dhe shpërblim në këtë histori . Fati na ka dhënë një histori të bukur , por u ka dhënë pjesën më të vështirë aktorëve më të mirë , neve . Dhimbja jote ka qenë pika jote më e dobët , por edhe më e fortë . Ti vuan , lufton dhe përpiqesh të shërohesh e vetme në botën tënde . Të lutem më lër edhe mua brenda botës tënde , më lër të shëroj dhimbjen tënde me shpirtin tim . Nëse ti vuan edhe unë vuaj . Engjëll nuk je vetëm , më lër të jap gjithë dashurinë time .