Vampir Hayatım

-1-

Gözüme gelen güneş ışıkları ile gözlerimi yavaş yavaş araladım. Ne kadar da çabuk sabah olmuştu! Yatağımdan yavaşça kalkarak elimi yüzümü yıkadım. Bu beni rahatlatıyordu. Aynaya baktığımda kendime gülerek:

''Günaydın.''

dedim. Kendimle konuşmam ne kadar da tuhaf!

Adımlarımı yatağıma doğru yönelttim. Yatağımı toplamaktan nefret ediyordum ama anneme yardım etmek istiyordum. Yatağımı topladım ve üzerime rahat bir şeyler giydim.

Aria 'nın giydikleri (çanta ve ayakkabı hariç) (Aria bu kız değildir)

Annem beni çağırıyordu.

''Aria! Kızım haydi kahvaltı hazır!''

Ben de odamdan:

''Tamam geliyorum!''

diye bağırdıktan sonra merdivenlere doğru ilerlemeye başladım. Annem masaya birkaç şey daha koyuyor, babam da sandalyede elindeki gazeteyi okuyordu. Ben de sessizliği bozarak,

''Herkese günaydın!''

dedim, annem ve babam da aynı anda:

''Günaydın!''

dediler. Bunu nasıl yapıyorlar ya?

Sandalyeme oturdum ve kahvaltı yapmaya başladık. Annem yemekleri nasıl bu kadar güzel yapıyor? Bunu anneme sormaya karar vererek anneme:

''Anne. Sen nasıl bu kadar güzel yemek yapıyorsun?''

diye sordum, annem de:

''Öğrendiğim için olmasın?''

dedi ve bana gülümsedi. Babam da bana sırıtarak bakıyordu. Sorum o kadar komik miydi?

Kahvaltımızı yaptıktan sonra anneme yardım etmek için bulaşıkları bulaşık makinesine koydum. Sonrasında odama çıkarak kendimi yatağa attım. Telefonumu elime aldım. Canım arkadaşım Amy'den iki mesaj vardı. Mesajı açarak okumaya başladım.

|Kız alışverişe gidelim mi?|

|Lütfen|

Annemin yanına koşarak yanağına bir öpücük kondurdum. Ardından da:

''Annem. Canım. Ben arkadaşımla alışverişe gidebilir miyim?''

diye sordum, annem de:

''İyi haydi git.''

dedi. Gülerek:

''Çok teşekkürler canım.''

dedim. Odama çıkarak Amy'ye mesaj attım.

|Bekle hazırlanıyorum|

Anında mesajımı cevapladı.

|Geliyor musun?|

|Evet.|

Sonrasında hazırlanmaya başladım. En azından bugün hafta sonuydu.

Aria'nın giydikleri

Hazırlandıktan sonra kendime biraz makyaj yaparak dışarı çıktım. Amy geliyordu. Gelince birbirimize sarıldık. Ben:

''Taksiyle mi yoksa yürüyerek mi gidelim?''

dedim. Amy de:

''Yürüyerek gidelim. Rejimdeyim de.''

deyince sırıtarak kafamı olumlu anlamda salladım.

Alışveriş merkezine geldiğimizde bacaklarımız kopmuştu. Bu yüzden Amy'ye

''Bir cafeye girerek dinlenelim mi?'' diye sordum ve derin bir iç çekti. Amy de:

''He olur.''

deyip yakındaki bir cafeyi gösterdi. Oraya girerek biraz dinlendik. Birer de kahve istedik.
O

radan çıktığımızda bir sürü mağaza gezdik. Kaç tane kıyafet aldığımızı bilmiyordum ama iyi gelmişti. Gülerek eve gidiyorduk. Bir yerde yollarımız ayrıldı.

Evin kapısına geldiğimde anahtarı zorla da olsa çantamdan çıkarttım. Sonrasında kapıyı açarak kendimi içeri attım. Sıcak birden yüzüme vurdu. Poşetleri odama bırakarak salona gidiyordum ki annem ve babamın konuşmasını duydum. Daha doğrusu kulak misafiri oldum. (+ anne -baba)

+Neden her şeyi söylemiyoruz?

-Çünkü şuan zamanı değil.

+Ne zaman zamanı gelecek?

-Bilmiyorum.

+Kızımızın vampir olduğunu bilmesi gerekiyor.

-Biliyorum ama biraz daha bekleyelim.

Ne? Yani ben bir vampir miyim? Nasıl bunu bana söylemezler? Ben daha kendimi bile tanımıyormuşum. Kendi hayatımı yaşamıyormuşum. Gözlerim doldu. Gözümden bir damla yaş akmasına engel olamadım. Yanağımdan süzülerek ilerlemeye başladı. Sonrasında annem ve babamın karşısına çıkmaya karar verdim. Karşılarına çıkınca da ikisi de bana bakıyordu. Galiba her şeyi duyduğumu anlamışlardı.

EVET SEVGİLİ OKURLAR BEN YENİ YAZARINIZ armykizi. BU HİKAYEYE YENİ BAŞLADIM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. ÖNERİLERİNİZİ VE BEĞENMEDİĞİNİZ YERLERİ YAZABİLİRSİNİZ. BU ARADA ŞARKI YAZARKEN DİNLEDİĞİM ŞARKI BTS-I NEED U

HİKAYENİN İLK BÖLÜMÜ OLDUĞU İÇİN BİRAZ KISA OLDU. BUNDAN SONRAKİLERİ DAHA UZUN YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM.

SEVİLİYORSUNUZ!!!

MUCK <3