Zero Heartbeats (Completed)

Epilogue 🔫

An/ Maraming Salamat po sa lahat na nag vote at Nag add sa kanilang  mga library /reading lists ng ZH.  Sobrang thankful po ako na yung zero heartbeats ay nakayanan ko po itong lampasan kahit na nahihirapan ako 😂 to tell you honestly Sobrang challenging po nitong story na to at masaya ako na makakuha ng magagandang feed backs galing sa mga nagbabasa nito. Love love mga beh thank you sa pagtutok sa istorya Nina Zhari at wyle. See you on "Stellar's Fall" 😂 that will be my next story . I still can't believe  that I already published two completely different stories. Kaya lablab and continue to support my stories Hahahaha 😘😘
*****

Epilogue

"

Wala parin bang pinagbago? " seryosong tanong ng doktor sa kasama niyang espisyalista din.

Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng kanyang kasama at marahang umiling "wala parin"

Halos anim na buwan na nilang binabantayan sa ilalim ng kanilang embassy ang katawan na nakuha nila.  Ayon sa kanilang bagong batas ay meron nang naghahanap na mga miyembro ng embassy ng mga taong baka sakaling nakaligtas sa masidhing virus na nagkalat sa buong bansa at ngayon na nakagawa na sila ng bago at epektibong lunas sa mga hindi pa gaanong malala na nakahawa ng virus

"what should we do next? " the other one asked

The head doctor of the clinic just eyed the body in front of them.  Mahina na itong tingnan lalo nat maraming mga ibat ibang aparatos ang nakakabit dito upang suportahan ang kanyang katawan.  Akala nila ay patay na ito nung una pero laking gulat nila na tumitibok parin ang puso nito kaya agad nila itong kinuha at sinubukang iligtas at hanggang ngayon ay hindi parin sila sumusuko na mapagising ito sa muli.

"lets try the other one"  napamasahe nalang siya ng kanyang noo bago lumabas sa pinto ng silid. Sumunod naman ang iba pa niyang kasamang mga doktor palabas ng silid.

Ilang araw pa ang lumipas at hindi parin sila tumigil sa pag gawa ng paraan at sa pagbantay sa progreso na maaring makita sa katawan nito halos ilang taon na rin ang lumipas ng mabalot sila ng matinding virus at ngayon ay unti unti na silang bumabangon sa delubyong wumasak sa kanilang buhay. 

"We already spent so much time and effort hindi pa ba tayo titigil? " reklamo ng isang kasama nilang doktor

Napakunot naman ang noo ng pinuno nilang doktor at tiningnan ang kanyang kasama "this body was the only one that we found outside which is stil alive. Hindi tayo basta nalang mawalan ng pag asa dahil iilan lang tayo ang nakaligtas na maaring bumuo sa bagong mundo na ito! Its either you leave this room or do your job Dr. Jan"

Natahimik ang buong silid sa sinabi ng kanilang head. Tanging ang ingay lamang ng malamig na buga nga air-con ang bumalot sa kanila at ang tunog ng mga makina na nakapalibot sa katawan ng kanilang nag iisang pasyente.

Walang umimik ni isa sa kanila at ginawa ang kanilang trabaho na pag aralan ang kondisyon ng katawan ng kanilang pasyente.

"Oh my God! " napatingin silang lahat sa kasama nilang biglang namilog ang mga mata at napasigaw

Isa isa nila itong tinanong kung anong nangyari o okay lang ba siya pero hindi ito nakapagsalita at tinuro nalang ang katawan sa unahan niya at laking gulat nalang nila ng makitang gumalaw ito

Pinalibutan nila ito at agad na inasikaso ng di lumipas ang ilang segundo ay bigla nalang nitong iminulat ang kanyang mga mata.

Tahimik silang naghihintay sa susunod na gagawin nito o sa magiging reaksyon nito pero walang nangyari.  Agad na dinaluhan ito ng kanilang head at chineck kung okay na ba talaga ito hindi gumagalaw ang kanyang mga bilog sa mata at nakatitig lamang ito sa kawalan

"naririnig mo ba ako? " tanong ng nito sa pasyente pero inilibot lamang nito ang kanyang mga mata at napasinghap silang lahat ng makita ang pagguhit ng kalungkutan at takot sa kanyang mukha at hindi kalaunan ay biglang pumatak ang iilang butil ng luha galing sa kanyang mga mata at napatingin sa paligid.

"m-mabuti kaming tao nandito kami para tulungan ka, m-may naaalala ka ba? " tanong ulit nito sa pasyente pero nakatingin lang ito pabalik sa kanya luhaan ang mukha nito at umiling

Lahat sila ay napabuga ng hangin at napailing sa naging sagot nito.  Napalayo sila sa pasyente at inilalayan itong makaupo

"Kahit ba ang pangalan mo ay hindi mo maalala? Yung tawag nila sayo noon alam mo ba? Kahit konti wala ba talaga? Para naman alam namin kung ano ang dapat itawag sayo" tanong ng isang doktor pero hindi ito kumibo

"let's have a meeting after this" seryosong sabi ng kanilang head at tumango ang iba pa niyang mga kasama

Paalis na sana sila ng silid ng bigla silang napatigil sa kanilang narinig na unang salita nasambit ng kanilang pasyente sa loob ng mahabang panahon na walang malay.

"b-baby... "

Xoxo Crushylove

Ps. Kayo na ang bahala mag isip kung sino ang nakaligtas na the one 😆  Hmmmn

"I love you guys!  Im so grateful for my 2nd story to be published completely in wattpad!  Thank you for the support mga beh lablab" 😘😘

All rights reserved
© 2017