Fon Açmayı Unutmayın.
☝ ☝
Bir yangın var içerimizde...
Sönmek bilmeyen bir yangın,
Ne kor olmak biliyor, nede sönmek
Ne can dayanıyor, nede yürek
Yakıyor sanki ilk gün'ki gibi
Önce kalbimizi, sonrada bedenimizi
Beden söndü sönmesine'de
Kalp yanıyor ilk gün'ki gibi
Ciğerleri hiç sorma...
Bir kül tablasından ibaret,
Üflesem sanki; hepsi uçup gidecek
Ve bir gün gelecek; yangın dinecek
Beden küllere dönecek,
Nefes kesilecek
Ruh gidecek
İnsan yangınlar içinde, pişmanlıkla
Ölecek.
Ve sorarım size; hangi su bizim ateşimizi söndürecek,
Kül tablasına dönen ciğerlerimizin küllerini hangi rüzgar alıp götürecek.
(Not: Her zaman en büyük yangın insanın kendi içinde olandır. Çünkü hiç bir suyun gücü o ateşi söndürmeye yetmez. Ve herkes bir gün pişman ölecek. Belki yaptıklarından, belkide yapamadıklarından dolayı)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoetryYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
