Bir avuç toprak, bir damla suya sevdalan'dı suya hasret kaldı toprak, yandı kavruldu suyun hasretiyle.
Bir damla su rüzgara kapılıp dalga oldu bir sağa bir sola savrulup bir avuç toprağa vardı. Suyun hasretiyle yanan toprak suyu sarıp sarmaladı bırakmadı sevdiğini; belki'de bırakamadı. Belki'de her yağmur yağdığın'da ortaya çıkan o toprak kokusu bir avuç toprak'la bir damla suyun birbirine kavuşmasındandır.
Uzun bir aradan sonra kısa bir parça (Fatih Arslan)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoetryYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
