Saat sabahın 05:00 tavana dikilmişti gözlerim; sessizliğim yine baş köşedeydi. Bir umutlarımı düşündüm, birde gece gördüğüm 5 dakika mutlu olduğumu zannedip, kalkınca saatlerce ağladığım rüyalarımı. Öyle bir gözden geçirmiştim'ki kendimi adeta paramparçaydı her yanım. Umutlarımdan tutun taki duvarları yumruklayıp parçaladığım ellerime kadar acılar içindeydim. Herşeyi kırıp dökmek gelmişti içimden. Ama duvarları yumruklamaktan inan'ki ellerimi açacak halim yoktu. Aslında acıyan ellerim değildi anladım'ki canım yanıyordu ve bunun acısını ellerim çekiyordu. Eminim bunlara sebep olan Kalbim ve Dilimdi. O seviyorum kelimesini Kalbimden hissedip, dilimden söylemeseydim. Bütün bunların acısını ellerim çekmemiş olacaktı
Haa pişman'mısın sevdiğine deseler onlara cevabım yine hayır olacak. Neden'mi peki ben haftalık değil elimden geldikçe ömürlük sevmeye çalıştım be. Ha ne zaman vazgeçersin deseler ona kesin bir cevap veremem neden'mi peki; Ömürlük sevmeye çalıştım dedim'ya ne zaman kalp atmaktan vaz geçerse bende o zaman vaz geçerim işte
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PuisiYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım