Ben hep kendi mücadelemi kendi içimde veren bir kişiydim. Ve hic kimseye güvenmedim hep kendi kendimi sorgulayip kendi cevaplarimi kendim dinledim. Belki size sacma gelecek ama hep böyleydim işte. Çevrem kalabalikti belki ama yoktu anlayacak hic kimsem. Biraz sessiz, biraz'da sağkin ıssız bir köşede bir parça mûzik ve bir yudum kahveyle kendi kendimi dinleyecek, anlayacak kadarda değişiktim işte.
Ya ben anlatamadım kendimi yada hic kimse dinlemek istemedi beni. Değiştim sonra hic birseyi umursamayacak kadar, hayatın güzelliklerini tadamayacak kadar değiştim işte. Ve şunu anladım geçmişini ateşe vermeyen kişilerin geleceği hep karanlik olurmus.
Ve bu yüzden geçmişi ateşe verinki geleceğiniz aydınlık olsun (Fatih Arslan)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoetryYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
