Kaç yaprak düştü ağaçtan,
Kaç kalem kırıldı, derdini kağıtlara anlatırken
Kaç yıldız kaydı, gece gök yüzünü seyrederken
Veyatta kaç damla, göz yaşı düştü avuçlarına.
Ne ben anlatayım, nede sen kulak ver sesime...
Otur bir yere ve zamanı gelince hepsini kendin izle;
Kaç yaprak...
Kaç kalem...
Kaç yıldız...
Kaç damla göz yaşı...
Hepsini izle; ondan sonra otur ve kulak ver sesime.
Bir rüzgar; ağaçtan yaprağı
Bir kelime; kağıttan kalemi
Bir karanlık; gök yüzünden yıldızı
Ve bir tek üzüntü; gözlerden yaşı alıp götürür.
İzlemek nedir esas o zaman anlarsın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoesiaYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
