Saniyeler saat'leri,
Düşünceler'de beni bitiriyor'du.
Yavaş yavaş tükeniyor'dum; nefesim kesildi, ayaklarım tutmadı, gözlerim kapandı'da görmediniz.
Ben her attığım adımda; düşmeyi öğrendim, bir çocuk gibi ağlamayı, Canım yandığın'da,
bir köşe başın'da sessiz'ce oturup kalmayı öğrendim.
Anlatsam dinlemezsiniz
Dinleseniz'de anlamazsınız
Bu yüzden
Sessiz kalmayı
Oturup ağlamayı öğrendim ben
Canım yandık'ca güçlenmeyi
Ve tepki vermemeyi öğrendim ben.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoetryYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
