Bak bitiyorum yavaş yavaş; tükeniyor umutlarım, dört bir köşeye dağıldı duygularım, korkar oldular artık gün yüzüne çıkmaya. Yeniden hayal kurup umutlanmaya. Alıştılar artık; bıcak gibi kesilip, cam gibi kırılmaya.
Korkar olduk hayata karşı direnmeye, mahkum edildik; duygularımızı kendi bıcağımızla kendimiz kesmeye.
Hani bir söz varya umuda kelepce vurulmaz diye. Umud kesmek yerine vurulan kelepceler olsa, bir anahtar bulup yine açardık, özgür bırakıp salardık umudları vurulan sade kelepçeler olsaydı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Son Bahar
PoetryYarınıma saatler kadar yakın, bu günümü yaşayamayacak kadar yorgun, dünlerime ulaşamayacak kadar'da imkansızlardayım
