"Hey Kath!" Otobüs durağının rahatsız edici sıcak demir oturaklarında biraz daha dikleşip adımı seslenen kişiyi gözlerimle aramaya başladım.
"Cameron." Karşı caddede gördüğüm eski sınıf arkadaşımın aramızdan geçen arabalardan gözükmek için kaldırdığı eline baktım. Hızla geçen arabaların arasından tehlikeli bir şekilde koşup yanıma geldiğinde oturduğum rahatsız demirlerden kalktım.
"Seni gördüğüme inanamıyorum." Hafifçe sırıttım.
"Ben de."
"Nasılsın Katherina?" Yeşil gözlerine baktığımda artık ona karşı bir şeyler hissetmediğimi kalbimin acımadan atışından anlamıştım. Ondan ayrılalı çok olmamıştı ama olanlar beni ondan epeyce uzaklaştırmıştı.
"İyiyim Cameron, sen nasılsın? Bella nasıl?" Elinde tuttuğu dosyaları ceketinin cebine sıkıştırırken diğer eliyle saçlarını karıştırdı.
"Bella, o iyidir sanırım ben bilmiyorum. Biz ayrıldık. Yani senden sonra pek anlaşamadım." Kafamı çokta şaşırmamış bir edayla salladım. Tabii ki şaşırmamıştım.
"Neden buradasın Cam?" Kollarını yanlarına indirip hüzün dolu bakışlarını üzerimde gezdirdi. Pişmanlığı yüzünden rahatça okunuyordu.
"Kuzenim bu sene burada üniversiteye başladı, onun yanına geldim." Ellerimi ceketimin cebine sokarken caddenin uzak yerinde yer alan parka doğru baktım. Hiçbir şey dememeyi daha uygun bulmuştum.
"Kath geri dönecek misin?"
"Sence geri dönebilecek miyim Cameron?" Alt dudağını ısırmaya başladığında bakışlarını yere indirdi. Kafasını olumsuzca iki yana salladığında ağzımdan ufak kıkırtı çıkmıştı.
Tabii ki dönemezdim. Hangi okul öğretmeniyle kırıştıran bir kızı tekrar okuluna alırdı ki? Sıcak demirlere kendimi tekrar attığımda yaşadıklarım gözümün önünden tekrar geçmeye başladı.
"Biz zaten şüphe ediyorduk ama kesinlik vermek istemedik öğretmenim. Biz onunla arkadaş olduğumuz için üzgünüz." Yaşlı gözlerimi gömleğimin koluna silip Bella'ya baktım. Bakışlarını benden kaçırıyordu.
"Doğru mu Katherina?"
"Yemin ederim doğru değil. Söylesene Bella, söylesenize! Yalan deyin. Katherina yapmaz desenize!"
"Yapmadıysan o fotoğraflar ne Kath. Üzgünüm ama artık seninle arkadaşlık edemem." Çantasını sıramızdan alıp başka sıraya arkaya doğru ilerleyen Bella'ya bakakaldım. Cameron'un yanına otururken gözlerini ondan alamamıştı. Cameron da bir şey dememişti.
Hiçbiri beni savunmamıştı.
"Aileni okula bekliyorum Katherina. Hem de hemen." Müdür bir hışımla sınıftan çıkarken ardından diğer öğretmenlerde çıktı. Arkamı dönüp bana atılan iftiraya susan arkadaşlarıma baktım. Yanağıma doluşan yaşlar canımı yakıyordu.
"Ben size ne yaptım?" Hepsi dikkatle beni izlerken Bella'nın sıradaki bakışları da bana dönmüştü.
"Söylesene Bella ben sana ne yaptım?" Sıradan çıkıp Bella'nın yanına hızla ilerledim. Omzundan tutup sertçe geriye doğru yatırdım. Cameron'un üzerine düşen saçları Bella'yı her sarstığımda kollarında geziniyordu.
"Söyle söyle ne yaptım?" Benden daha cılız olan Bella sadece çığlık atarken arkamdan birisi kollarımdan tutup beni geriye doğru çekti. Bağlı saçlarımdaki toka kopmuştu, saçlarım gözümün önüne düştüğünde Bella'nın ayağa kalkıp yanağıma attığı tokatla yere düşmüştüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KATH
Mystery / Thriller"Seni duyabiliyorum. Sen beni anlamasan da senin içini okuyabiliyorum. Ben çok farklıyım. Benden uzak dur. Bu kitaplardan da..." Ne demek istediğini anlamaya çalıştı bir süre. Ölecekti, ölüm kitapların içinde ve o okumaya devam ettikçe onun gibi...
