Ben Deli Miyim?

2.Bölüm

Keyifli okumalar!

"Anne!" eve girer girmez anneme seslendim fakat cevap alamadım. Eve her gelişimde böyle sessiz görmek sıkıcıydı. Abim büyük ihtimal arkadaşları ile dışarı çıkmıştı ve saatlerce eve dönmeyecekti, annem ise yine evin ihtiyaçlarını karşılamak için mesaiye kalmış olmalıydı.

Daha fazla kapının önünde oyalanmadan mutfağa geçtim ve yemekleri kontrol ettim. Annem bu kadar hararetli çalışmasına rağmen yine yemeği yapmıştı. Bu kadın benim için eşsiz bir varlık koruyucu melekti.

Yemeği ısıtmaya koyduktan sonra odama gidip üstümü değiştirdim. O kadar çok ödevim vardı ki bir an önce çalışma masama geçmeliydim. Bazen bu hayattaki işimin sadece okula gelip gitmek ve çalışmak olduğunu düşünüyordum. Dışarıdan her ne kadar inek gibi görünmesem de içimde tam bir inek vardı.

Giyinme merasimim biraz uzun sürünce mutfaktan gelen koku beni hemen harekete geçirdi, bazen gereğinden daha yavaş olabiliyordum.

***

Yatağımda kitap okurken elim birden yanımdaki komodinin üzerinde duran telefona gitti. Bu telefonu annem geçen doğum günümde artık bir akıllı telefonum olması gerektiği için almıştı. Bana kalsa tuşlu bir telefonda işimi görüyordu ama annem arkadaşlarımdan geri kalmamı istememişti.

Rüya ilk başta telefonuma sosyal medya hesaplarını tek tek indirmeye kalkışsa da ona engel olmuştum ama bugün anlamsızca şu herkesin dilinde olan programı indirmek istiyordum. Bu programı bir kaç defa okuldaki kişilerden duymuştum ama ilgimi geçen gün koridordaki yerimde otururken bir grubun konuşması ile çekmişti. Kız kimseye anlatamadığı şeyleri anonim olarak bir kaç kişiye anlattığını ve bunun onu çok rahatlattığını söylemişti.

Şimdi ise o uygulamayı indirmek istiyordum. Sadece nasıl bir şey olduğunu öğrenecektim nasıl olsa hoşuma gitmeyen bir şey olursa uygulamayı silebilirdim. Uygulamayı telefondan bulduktan sonra indirme butonuna tıkladım. Belki bu dışarıdan amaçsız bir şey olsa da benim için evdeki sessizliği bastırmak isteyen bir sesti.

Programa girip üyeliğimi yapmaya başladım. Üyeliğim tamamlandığında mesaj atabileceğim kişiler karşıma çıkmaya başlamıştı bile gezinirken bir hesap gördüm ve üzerinde duraksadım. Sadece ismi vardı fotoğrafı veya bir bilgisi yoktu aynı benim profilim gibi hemen onun üzerine tıkladım ve anonim olarak yazmaya başladım.

Anonim: Gerçekten ateşler içinde misin? ( 22.15)

Gerçekten kullanıcı adını kendini çağrıştırıyor diye mi yazmıştı yoksa tipik bir ergen miydi merak ediyordum. Sanırım olaylara fazla duygusal yaklaşan biriydim. Ve biraz da hislerine güvenen. İlk defa açtığım bu uygulama da gidip fotoğrafı bile olmayan ilk kişiye mesaj atmam ne kadar doğru bilmesem de atmıştım.

InFlames: Eğer anonimden yazmamış olsaydın ne kadar ateşli olduğumu öğrenebilirdin. (23.25)

Gelen mesajı okuduktan sonra hızla konuşmayı kapatıp uygulamadan çıktım. İlk sosyal medya deneyimimin böyle bitmesi hüsran ediciydi.

Demek ki herkes senin gibi düşünmüyor Özde! Sadece kullanıcı adı dikkatini çekti diye bir sapığa yazdın bu da tam senlik bir hareket.

İç sesim beni durmadan yargılarken iyice yatağıma büzüldüm. Kendimi annesinin en sevdiği porselen takımının bir parçasını kırmış gibi hissediyordum tam da şu anda. İçimdeki bu ses benim mantıklı yanımdı her ne kadar çoğu zaman duygularımla hareket eden bir insan olsam da dışarıda ki bilmediğim tedirgin olduğum konularda bu yanım devreye giriyordu.

Elime tekrar kitabımı alıp okumaya başladım. Bana göre olmayan bu uygulamayı silmeliydim. İlk attığım mesajda bir sapık ile karşılaşmak benim için tesadüf olamazdı. Tam kendimi kitaba kaptırmış devam ediyordum ki telefonumdan mesaj sesi geldi. Rüya büyük ihtimalle yine şu konuştuğu çocuğu anlatmak için mesaj atmış olmalıydı. Elime telefonu aldığımda yanıldığımı anladım, mesaj uygulamadan gelmişti. Ondandı daha deminki sapıktan.

InFlames: Sanırım seni korkuttum. (00.18) 

DEVAM EDECEK....

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyoruz.