Ben Deli Miyim?

12.Bölüm

Siz hiç kendinizi yapayalnız hissettiniz mi? Ben hissettim. Her akşam eve girdiğimde karşılaştığım o sessizlik yapayanlızlığımın yüzüme vuruluşuydu sanki. Mutfakta bir şeyler atıştırıp odama yönelirken telefonuma gelen bildirimleri kontrol ediyordum, yine tanımadığım onlarca kişiden mesaj vardı ve hepsi tehdit içerikliydi. Hepsini boşverip anonim uyulmasını girdiğimde ne zamandır konuşmayı ertelediğim kişiye yazdım.

InFlames: Yavaş yavaş unutuluyorum sanki. (10.50)

Anonim: Bu aralar her şey o kadar karışık ki ders bile çalışmıyorum. (18.10)

Telefonu masanın üzerine bırakıp okul kıyafetlerinden kurtulurken aklıma Reha düşmüştü. Öğlen hakkımızda yapılan habere pek inanan çıkmamıştı ya da alışmışlardı bilmiyordum fakat artık tek çözümün Reha'dan uzaklaşmam gerektiği olduğunu savunuyordum. Biz yan yana geldikçe bu dedikodunun sonu gelmeyecekti.

InFlames: Haklısın bu aralar her şey üst üste geldi. (18.15)

Onda da işlerin yolunda gitmemesi beni şaşırtsa da düşündürmüştü de.

Anonim: Her neyse bana kendinden bahsetsene. (18.16)

InFlames: Ne bilmek istiyorsun (18.16)

Dakikasında cevap vermesi hoşuma gitmişti. Yatağa uzanıp günün yorgunluğunu tamamen hissederken onunla konuşmanın bana ne kadar keyif verdiğini hissetmiştim.

Anonim: Kolaydan başlıyorum okuyor musun?( 18.17)

InFlames: Okuyorum lise son.( 18.18)

Anonim: Pekala zor geliyor ismin ne? (18.18)

Açıkçası buna cevap vereceğini pek sanmıyordum hatta engelleyebilir bile.

InFlames: Kurtuluş.(18.20)

Anonim: Ne? Sen ciddi misin?(18.20)

InFlames: Neden şaşırdın?(18.20)

Anonim: Sadece söylemeni beklemiyordum.(18.21)

Cevaplamasını beklerken yukarıdan Reha'dan bir bildirim gelmişti.

Reha: Olanları kafana takma sadece bunu yapanı bulana kadar sabretmen gerekecek.

Siz: Reha sen çok iyi niyetlisin fakat okulda ne kadar yakın olursak o kadar dedikodular artacak ve ben bunu istemiyorum. Sakın konunun senle ilgisi olduğunu sanma sadece derslerle ilginmem gerek.

Bu uzun mesajından ardından whatsapptan çıkıp uygulamaya girdiğimde hemen sayfasına girdim.

InFlames: Zaten gerçek adım değildi anonim sadece bana böyle seslenmen yeterlidir. (18.25)

Salak gibi kendi ismini söylemesini beklediğime mi  yansam yoksa hâlâ ismini öğrenemediğime mi bilemiyordum.

Anonim: Öyle olsun Kurtuluş.( 18.27)

***

"Kaçtığına inanamıyorum."

"Kaçmıyorum uzaklaşıyorum sadece."

Rüya ile birlikte kantinde pide kuyruğunü andırmayan bir sırada beklerken Reha'dan uzaklaşmama karşı çıkıyordu. Hayır, ondan kaçmıyorum.

"Reha'ya neden bir şans vermiyorsun?"

"Rüya iyice saçmaladın ikimizde mağdur duruma düşen iki insanız hepsi bu." Rüya oflayıp önüne döndüğünde kolumu arkamdan biri dürttü.

"Hey, nasılsın?!" dün tanıştığım garip kız Yazgı kocaman gülüşüyle bana bakıyordu.

"İdare ediyorum sen?"

"Mükemmelim. Acaba sakıncası yoksa seninle yiyebilir miyiz?" sıra bize geldiğinde hızlıca yemeklerimizi alıp sıradan çekildik. Rüya'nın kıskanç dolu bakışlarına tebessüm edip Yazgı' ya döndüm.

"Neden olmasın!" üçümüz bir masaya oturduğumuzda Rüya'nın yüzü oldukça düşmüştü.

"Rüya bu Yazgı, Yazgı bu Rüya." Yazgı hiç gülüşünü bozmadan Rüya'ya elini uzattı. Rüya istemeyerekte olsa Yazgı'nın elini sıkıp yemeğine geri döndü.

"Sanırım Rüya beni biraz kıskandı ama lütfen yanlış anlama bu okulda çok arkadaş edinemedim yeni sayılırım ve sizinde aynı benim gibi olduğunuzu düşününce tanışmak istedim. Rüya eğer rahatsızsan gidebilirim." Rüya kızarıp tebessüm edince her şeyin yoluna gireceğini anladım.

"Hayır sen asıl kusura bakma Özde'yi benden başka biriyle yakın görmek şaşırttı ve onu kaybedeceğim sandım ama yanılmışım." her şeye normale döndüğünde keyifli bir yemek yemiştik. Sevdiğimiz filmlerden başlayıp yaşantımıza kadar her şeyden bahsetmiştik. Yemeğimiz bitmek üzereyken bir gölge üzerime eğilip yanağıma bir öpücük kondurduğunda bu hiç ama hiç beklemediğim bir şeydi.

"Merhaba sevgilim."

Devam Edecek....