Ben Deli Miyim?

8.Bölüm

"Sevgili Ögrenciler, iyi dersler!"

Sabahın ilk laneti olarak verilen duyuruyla birlikte sınıflara girerken herkesten sonra ilerliyordum. Dün okula gelmemiş olmam hakkımdaki haberleri bir nebze de olsa unutturmasını diliyordum. Telefonumun boş ekranına bakıp bir mesaj gelmesini umut edip duruyordum. Ona kitaplığımı attığımdan beri bana geri dönmemişti. Acaba salak olduğumu mu düşündü? Eğer öyleyse canı cehenneme.

"Şükür ki yaşıyorsun." ne zaman yanıma geldiğini anlamadığım Rüya ile hemen ekranı kapattım. Hoş ekranımı görse ne olacaktı sanki bir şey varmış gibi!

"Sence unuttular mı?" Rüya etrafına bakınıp tekrar bana baktığında kaşlarıyla bir yeri işaret etti.

"Sence?" işaret ettiği yere baktığım da bir kız grubunun oldukça sinirli bir şekilde bize baktığını gördüm. Evet size bir tavsiye vereyim mi? Asla popüler erkeklerle anılmayın, asla!

"Sınıfa gömülüp bir daha çıkmak istemiyorum."

"Öyle bir şey yapmayacaksın kaçak!" sağ tarafımdan gelen tanıdık erkek sesiyle kalbim çarparken zor yutkundum. Bu çocuğun burada ne işi vardı ki? Magazin sayfasını görmüştü kesinlikle beni mahvetmek için zaman kolluyordu ve buldu bunun başka bir açıklaması olamaz. Kolumu tutup beni yürütmeye başladığın da olduğumuz zamana dönebildim.

"Hey ne yapıyorsun?!"

"Ses çıkarmadan yürü sadece."

"Reha benim bir ilgim yok lütfen açıklamama izin ver!"

"Sana sadece susmanı söyledim." arkasından zorla yürütülürken bu işten nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Bana inanır mıydı? Kesin benim onun peşinden koşan kızlardan biri olduğumu sanacak ve beni tüm okula rezil edecek, bittim ben! Okulun bodrum katına indiğimizde artık doğru düzgün nefes alamıyor korkudan ödüm patlıyordu.

"Reha nereye gidiyoruz?"

"Hâla konuşuyorsun."  bir odanın kapısını açıp beni önden içeriye soktuğunda grubun tamamını bir masanın etrafında otururken buldum. Şu an resmen bir klişenin içerisinde yer alıyordum. Masum kız okulun popüler çocuğuna yanlış yapar ve popüler çocuğun grubu kıza ceza verir. Ceza mı? Son kısmı söylemedin sayın.

"N-ne yapacaksınız? Lütfen önce beni dinleyin. Berk sen Rüya'yı tanıyorsun Rüya böyle şeylerle uğraşan kızlarla arkadaş kurmaz ki." Reha yanımda dikilip bana tuhaf tuhaf bakarken terler döküyordum.

"Ne saçmalıyorsun Özde?" onun ağzından ismimi duymak garip hissetirse de fark ettirmemeye çalıştım.

"Sadece açıklama yapıyorum suçum yokken böyle bir şeye mâruz kalamam." odanın kapısı hızla açılıp içeriye Rüya girdiğinde bir nebze olsun rahatladım.

"Her yerde sizi arıyorum başladınız mı?" nefes nefese kalmış Rüya'ya hayretle bakarken bu işin içinde onunda olup olmadığını sorguladım.

"Neyden bahsediyorsun?" Yiğit ayağa kalkıp üzerime gelirken geriledim.

"Özde sakin olur musun? Sana bir şey yapmayacağız. Bunu nereden çıkardın bilmiyorum ama burada sadece konuşmak için bulunuyoruz." tamamen şaşkın ve kafası karışık bir şekilde ona bakarken Reha tekrardan kolumdan tuttu bu kez sürüklemek yerine beni masanın yanındaki sandalyeye oturttu.

"Otur ve sakinleş." zaten oturmuştum öyle değil mi?

"Yani siz benden hesap falan sormayacak mısınız?"

"Heyo baby biz mafya değiliz okey? Hepimiz sefil bir okulun sefil öğrencileriyiz o kadar. Unutma ki bizi popüler yapan biz değiliz, bu okulun sefil öğrencileri." Salih'in konuşma tarzı beni gülümsetse de haklı olabilirdi. Onlar popüler olmak için çaba harcamadılar onları popüler yapan okulun saf salak kızlarıydı.

"O zaman ne konuşacağız ki?"

"Bu haberi kimin yaptığını." Reha yanımdaki sandalyeye otururken herkes dikkatini ona vermişti.

"Öncelikle bunu hemen bulmamızı beklemeyin derim eğer ellerine bir koz daha verebilirsek en azından ipucu elde edebiliriz."

"Peki bunu nasıl yapacağız?"

"Basit. Berk ve Rüya okul çıkışında sinemaya gideceksiniz fakat çıkışında kavga ediyor gibi görünmeniz lazım yoksa onlar için ideal bir haber olmayabilir." haklıydı her normal sevgili gibi sinemaya gitmek bir haber değildi.

"O zaman yapıyoruz bu işi buluyoruz haini." hepimiz sınıflara dağıldığımızda telefonumu kontrol ettim ama yoktu, mesaj atmamıştı.

***

Saat gece yarısını geçmek üzereyken deli gibi matematik çalıyordum sınavlar yaklaşmak üzereydi ve ben nedense hiçbir şey bilmiyormuş gibiydim. Telefonum titrediğinde ekranı açıp umursamadan baktığımda ondan olduğunu gördüm. Heyecan basarken hemen bakmamak için kendimi tutuyordum. Resmen iki gündür yazmamıştı ve şimdi yazması acayip garipti. Kendime engel olamayıp mesaja tıkladım.

InFlames: Ben büyük bir aptalım. (00.30)

InFlames: Aptal yanımda iltifat kalır demek daha doğru olur.(00.30)

InFlames: Bana sevdiğin bir şeyin fotoğrafını atıyorsun ama ben cevap veremeyecek kadar malım, salağım.(00.30)

Son attığı mesaja saf saf bakarken açıkçası neden cevap veremediğini merak etmiştim, eh bende soramayacak kadar maldım. Mesaja bakarken bir bildirim daha gelmesiyle salakça sırıttım.

InFlames: Peki sen bu aptalı affedebilecek misin? (00.32)

Devam Edecek....