Ben Deli Miyim?

14.Bölüm

Medya: SÜPRİZLİ!

InFlames: Uyumamız gerek derken birlikte mi demek istemiştin? (00.00)

InFlames: Sanırım bu gecelik bensizliği tercih ettin. (00.10)

InFlames: İyi geceler karmaşık kız.(00.10)

Yüz kızartıcı mesajları okurken Reha'yı beklemek için böyle zaman yiyordum. İlk derse geç kalmaz üzereydik ve ben derse geç kalmaktan nefret ederdim. Fizikçimiz oldukça anlayışlı bir kadındı ama dedim ya ben nefret ediyordum. Tek ayağımı yere vurmaya başlayıp anonimden devam ettim.

Anonim: Günaydın Kurtuluş. (08.10) 

Ona bana verdiği ismiyle seslenecektim artık hem böyle daha az tuhafa kaçıyordu. Pekala o mesaj da neyin nesiydi? Sahteden de olsa bir sevgilim varken başkasıyla mesajlaşmam hele ki bu mesajlaşma amacını aşmışsa ne kadar doğru olurdu?

Aman, bana ne! 

Reha'nın böyle bir şeyi takacağını sanmıyordum bile.

Hem Instagramından gördüğüm kadarıyla takipçisi oldukça boldu. Merak etmeyin ınstagrama da girmedim bunu gözüme zorla soka soka Rüya göstermişti. Telefondan başımı kaldırdığımda Reha tüm serseriliğiyle karşıdan geliyordu. Telefonumu ceketimin cebine atıp ona doğru yürüdüm. 

"Günaydın."

"Günaydın." ve sohbetimiz böyle başlayıp böyle bitti. Yol boyunca sessiz olup yokuş aşağı indik öylece. Bir ara Reha telefonunu çıkarıp bir şeyler karıştırırken ben etrafı kesmekle meşgul oldum. Reha telefonunun ekranını kapatıp cebine attığı anda benim cebim titredi. Durdum. Yanında iken bana mı mesaj atmıştı? Adımlarımı kesip telefonumu cebimden çıkardığım da bildirimin anonim uygulamasından geldiğini gördüm. Az önce yaşanan hayli garip bir andı. 

"Ne oldu?" Reha bana tuhaf tuhaf baktığında telefonu geri cebime atıp adımlarımı hızlandırdım.

"Hiç saate baktım."

"Hazır mısın?" tabi ki hayır bu nasıl bir soruydu böyle?!

"Ya sen?" o da benim gibi sessiz kaldı bu soruya. İkimiz de birbirini istemeyen insanlardık böyle saçma bir olayın bizi birleştirmeye çalışması daha da saçma kalıyordu.  Okul ve park arasında fazla mesafe olmadığından hemen gelmiştik. Kapının önünde durduğumuzda güvenliğe kısa bir baş selamı verdik ve beklenen oldu. Reha okulun bahçesine girdiğimiz an da elimi tuttu ve tüm okul sessizliğe gömüldü. Top oynayan çocuklar şamatasına son verdi, okul bahçesini turlayan çonçon kızlar ayakta öylece kalakaldılar. Harika, sessiz kızın getirdiği sessizlik bomba etkisiydi. Reha beni yanında çekiştirerek okul binasına soktu. Kalbim günlerce koşmuş gibi atarken Reha'nın tuttuğu elim terlemişti bile. Reha açısından bu iğrenç bir durumdu. Okul merdivenlerini birlikte çıktık ve benim sınıfımın önüne geldik. Takım tamamdı hepsi birlik olmuş bizi sınıf kapısının önünde karşıladı. Berk öne çıkıp Reha'nın ensesine iki tane vurdu.

"Hayırlı olsun kardeşim." 

Enseye vurmak?

Daha neler.

"Berk maço musun acaba?" Rüya rahatsız olduğunu belli etse de Berk oralı olmadı yüzündeki kocaman gülümse sinir bozacak cinstendi. 

"İşe yaradı mı?" Yiğit arkadan çıkıp yanımıza geldiğinde bu sorusunu sessizce dile getirmişti. Hepimiz aynı anda etrafımıza baktığımızda ne kadar daha dikkat çekebileceğimizi düşündüm. Acemiydik ama bu kadar da olmazdı! 

"Bekleyip göreceğiz." Reha'nın cümlesinin bitimiyle zil sesi tüm koridorda yankılandı. Berk Rüya'nın saçına bir buse kondurup veda ederken Emir hiç bir sözcük kullanmadan yanımızdan gitti. Bu çocuk fazla mı sinsiydi yoksa ben mi öyle hissetmiştim emin değildim. Salih ve Yiğit iyi dersler dedikten sonra en sona ben ve Reha kalmıştık.

"İyi dersler." ondan önce davranıp konuşmuştum ve beklemeden elimi çekip sınıfa girdim. Korkuyla yerime oturduğumda bakışlarım kapı da öylece dikilen Reha'ya kaydı. Neyden korktuğumu biliyordum Berk'in Rüya'yı öptüğü gibi beni öpmesinden korkmuştum. Gözlerindeki bir parça hayal kırıklığı beni üzse de kafamı o yönden çektim.

Hayır Özde bu sadece bir oyun sakın unutma! 

❄❄❄

Görevimiz Tehlike grubundan 3 yeni mesaj!

Berk: Çıkışta ilk buluştuğumuz yere gelsin herkes.

Emir: Geç kalacağım bilginize.

Reha: Gelmek istemeyen vardır belki Berk. 

Reha'nın mesajındaki ima gözüme sokulduğunda dertlice soludum. Belli olmuştu yaptığım açık açık yanlıştı. Rüya yanıma gürültülü bir şekilde oturdu neyse ki teneffüsteydik ve sınıf yeterince gürültülüydü. 

"Çocuğu sap gibi bıraktın resmen baksana ne kadar kırılmış!" Rüya aynı mesajı gözüme gözüme sokarken ittim. 

"Saçmalama Rüya sadece bir oyun oynuyoruz."

"Neden bu işe oyun olarak bakıyorsun ki?" şaşkınca ona döndüm.

"Başka ne olarak bakacaktım ya?" 

"Aşk olarak bak ben görüyorum Reha senden etkilendi." bunu hangi anda görmüştü? Birbirimiz ile ettiğimiz anca iki kelimeden mi? Komik oluyordu.

"Bir daha düşün Rüya benim kırılacağımı unutmadan önce bir daha düşün." susup kaldı. Onu düşüncesiyle baş başa bırakıp whatsappa geri döndüm.

Siz: Tamam Berk geliyoruz.

Salih: Yengem be! 

Yenge olarak Rüya'yı kast ettiğini umuyordum. Whatsapptan çıkıp uygulamaya girdim Kurtuluş tamamen aklımdan çıkmıştı.

InFlames: Bu kez sahiden aydın. (08.18)

Anonim: O taraflar da durumlar iyi gidiyor ha? (11.30) 

Genel de sabah mesajları burhamlı olurdu ama bu sabah ki farklıydı. Ne olmuştu? Soruya bak onun hakkında ne biliyordum da tahmin edecektim? Sinirim bozulurken gelen mesaja baktım.

InFlames: Öyle bir ihtimal yok. Sadece benim kuruntummuş. (11.32) 

Ne olmuştu şimdi? Bu çocuk ya aşk acısı çekiyordu ya da ailevi nedenleri vardı. Sorup sormamak arasında kalırken Rüya kolumu dürttü. 

"Kim o?" telefonuma kafasını gömdüğünde anında ekranı kapattım. Telaşla telefonu cebime attığımda yüzündeki sorgu dolu ifadeye yutkundum. Tamam neden böyle manasız bir şeyi saklıyordum? Bana özel olmasını mı istiyordum? Rüya konuşacak olduğunda sınıf kapısı açılıp biyolojici içeriye girdi.

"Oturun yerinize sözlü var."

Harika gün daha ne kadar berbatlaşabilirdi? 

Yine ve yeniden yazmak için döndük! 

Yorum ve görüşlerinizi lütfen eksik etmeyiniz!