Riv 2: Oceaan

Hoofdstuk 10: Selfie onderwater

A/n

Hii allemaal,

Nieuw stukje, niet heel lang, wel veel enters, want ik verklap alvast dat er veel Whatsappjes inzitten :D

Xx Anniek

---------------------

De gure wintermaanden vliegen voorbij. De depressiefste dagen in het jaar werden bomvol gestopt met huiswerk, proefwerken en repetities. Niemand in een goede sfeer en nu is iedereen opgelucht dat de lente voor de deur staat. Ik zwem door mijn eigen zee, hier heb ik de laatste weken veel tijd doorgebracht met Estelle en Sirena. Estelle en Thijs hebben nu een relatie, en ik verafschuw het wanneer ze zoenen als ik er bij sta. Ik gun het ze, maar om een of andere rede voelt het vreemd. Thijs is mijn beste vriend, en nu zet hij een nieuw meisje boven me in zijn leven. Ik zwem naar de bodem en ga het koraal langs, op zoek naar mijn-gelukkig waterdichte- telefoon. Ik had hem hier ergens neergelegd, ik weet het zeker. ,,Hé." Ik spreek een goudkleurige vis aan. ,,Wat is er?" vraagt hij, en hij kijkt om zich heen om te checken of ik niet iemand anders bedoel. ,,Heb jij ergens mijn telefoon gezien?" vraag ik. Hij kijkt een beetje verward, maar snapt uiteindelijk waar ik het over heb. Hij zwemt naar een oranje anemoon toe. ,,Hierin, denk ik," zegt hij. O ja. Ik steek mijn hand tussen de armen van de anemoon, en voel lichte prikkels. Voor mensen zijn ze giftig, maar niet voor mij. ,,Bedankt," zeg ik tegen de vis. Met mijn telefoon in mijn hand zwem ik naar een rustig plekje. Ik ga op de bodem zitten en leun tegen een harde spons aan. De heremietkreeften waggelen bij me vandaan terwijl ik mijn Whatsapp opstart. Drie nieuwe berichtwn in de klassechat (die overigens geen Nederland Schaatsland meer heet, omdat iedereen het koude weer zat is) en praat met de rest.

Maud: Ik verveel me!

Moniek: Ja ik ook

Riv: Ik niet...

Ik zit immers tussen de prachtige flora en fauna van de oceaan.

Moniek: Maar ik heb echt zin in Parijs!

Maud: Jaaa

Samira: idd ik kan niet wachten!

Iedereen is zo enthousiast over Parijs dat zich langzamerhand hoge verwachtingen opbouwen in mijn hoofd.

Maud: Ik ga sowieso de Champs Elysees leegroven :)

Riv: De wat?

Echt gênant dat ik dat niet weet

Samira: Jemig Riv, en jij doet vwo?

Moniek: Dure winkelstraat -.-

Riv: Oh dat

Nog nooit van gehoord.

Riv: Weet jij dan wat de Barnacle Tower is?

Maud: Die bestaat niet

Hartstikke wel, de trots van Atlantis.

Mark: Ik weet dat 90 procent van jullie dit zal negeren, maar doe lekker mee! Maak een selfie op dit moment en stuur hem door. Hoeveel reacties krijg je op je foto? 0= zielig, 3 t/m 5= muurbloempje, 5 t/m 8= cool persoon, 8 t/m 13= populair, 13 of meer= superster! Stuur dit door naar al je contacten om te achterhalen of je cool bent of niet!

Jemig, Mark komt altijd met zijn doorstuur-berichten. Ontzettend irritant. Na enkele seconden komt er een foto binnen van Samira, die op haar kamer zit, waarschijnlijk maakt ze huiswerk. Dan komt er een foto van Moniek, die in de tuin zit.

Maud: OMG je bent zo knap! Perff wijfie! Lysm ❤️👌😍

Femke: Wauwie ma babe x

Riv: Hebben jullie het over Samira of Moniek?

Femke: Samira of course

En Moniek zegt niks meer, waarschijnlijk offline. Femke en Maud sturen een foto, gevolgd door allemaal reacties die veel te zoetsappig zijn.

Maud: Riv nu jij

Riv: Waarom? 90 procent hoeft het niet te doen

Samira: Riv doe niet zo kinderachtig

Ik open mijn camera. Ik ben in een tropische zee, lig op de bodem als een zeemeermin, omringt door vissen. Ik kan echt geen selfie maken nu. Ik maak een foto van een dolfijn die lang zwemt, daarvan denken ze toch alleen maar dat hij van internet is.

Samira: WAAH love dolphinss

Duh, iedereen houdt van dolfijnen! Hoe ze lachen, hoe ze spelen, hoe trouw ze zijn. Dat weet Samira waarschijnlijk niet, aangezien ze geen Dolfijn spreekt. Vorig jaar zijn we met de klas naar het dolfinarium geweest, het naarste schoolreisje ooit. Ik hoorde constant huilende dolfijnen en vissen, zo ongelukkig waren de diertjes, en ik kon ze niet helpen. Dolfijnen horen niet in een vissenkom thuis! En trucjes doen ze vanzelf, en liever niet in een theater voor tientallen bezoekers. Maar ja, dat weten die mensen niet...