Riv 2: Oceaan

Hoofdstuk 25: Hij noemde me een zalmtoetje

A/n

Heeey allemaal!

Ik ga dr nu heeeel binnenkort een eind aan breien, daarna komt deel 3! Ik ben in ieder geval al excited!

Xx Anniek

-----------------

Hals over de kop verlaat ik het podium, terwijl de trainer verward meerdere malen de knop op het bedieningspaneel indrukt. Ik voel de ogen van het publiek in mijn rug prikken, wat ik een vreselijk gevoel vind. Ik ren het pad over en schiet achter een kraampje weg. Ik hoor stemmen:

,,Riv!"

Het zijn Thijs, Sirena en Mark. Ik zie ze om zich heen kijken, en dan rennen ze richting de toiletten aangezien dat een handige verstopplaats is voor een kletsnatte tiener. Maar ik ben niet nat meer. Ik hoop zo hard dat niemand heeft gemerkt dat ik kurkdroog de zaal verliet, maar dat valt denk ik niet te vermijden.

Zodra mijn vrienden uit het zicht verdwenen zijn, loop ik zenuwachtig richting het water. Om mijn gevoelens in mijn eentje te verwerken, duik ik in het donkere water. Ik zwem zo ver mogelijk, maar dan beleef ik de schrik van mijn leven:

Een glazen wand.

Van de schrik word ik spontaan onzichtbaar. Ik ben nog nooit gelukkiger geweest met dat reflex dan nu. Ik zwem als de wiedeweerga terug naar de plek waar ik het water indook, totdat een dolfijn mijn pad kruist. ,,Kijk uit!" roept hij verontwaardigd. Wat? Ik was toch onzichtbaar? Snel kijk ik naar mijn handen, en ik ben inderdaad niet te zien. ,,Hoe kan je me zien?" vraag ik sputterend. Hij zucht. ,,Hoef je niet te weten." Hij draait zich om en zwemt weg. Al die dieren hier, die me niks vertellen over het feit dat mijn magie niet werkt op hun doen en laten. Ik zwem de dolfijn achterna. ,,Maar hoe..." Hij draait zich om. ,,Wat doe jij hier? Heeft de mens de zeemeermin ontdekt of ben je zo'n zielig getransformeerd halfbloedje?" Verontwaardigd antwoord ik hem: ,,Niks halfbloed, ik leef gewoon momenteel op het land, oké?" Hij zucht weer. ,,Het zal wel, zalmtoetje" Terwijl de dolfijn weg wil zwemmen, blokkeer ik hem door in zijn weg te gaan staan. ,,De naam is Riv. Wat is jouw naam?" zeg ik. ,,Je kan heus weer zichtbaar worden, je bent in het midden van het bassin en het water is te groezelig voor die mensen om je nog te kunnen zien vanaf de glazen wand." Zoals hij me opdraagt, laat ik mijn hand ontspannen en word weer zichtbaar. ,,Dus, jij bent?" ,,Ralph. Alhoewel die trainers hier me Flippie gedoopt hebben," antwoord hij nors. Ik sla gauw mijn hand voor mijn mond om een proestbui te voorkomen: Flippie, dat is een zielige naam. ,,Hoe heb jij eigenlijk Dolfijn geleerd?" vraagt Ralph, zonder enige interesse. ,,Schoolvak. Ik ben 100 procent volbloed, hoor!" Ralph grinnikt. ,,Geen enkele geboren zeemeermin zou zich ooit in een dolfinarium durven te vertonen, dus je moet wel nep zijn. En volgens mij zit er amper een meerminnenkolonie hier in de buurt!" zegt hij. ,,Het is jouw probleem als je me niet gelooft," zeg ik met opgeheven hoofd, wat hem dwars lijkt te zitten. ,,Ik, eh, waar kom je dan vandaan? Welke woonplaats?" test hij me. ,,Koraćua, Deltamassief, Koraalzee, Groot Barrière Rif," antwoord ik slijmend. Zijn gezicht betrekt. ,,Ko, Koraalzee?" stottert hij. ,,Daar leefde ik vroeger, maar..." ,,...meegesleurd door de Deltastroom, en in de Noordzee terechtgekomen?" raad ik. Hij knikt. ,,Waar woonde je?" vraag ik hem. ,,Dâw,"antwoordt hij stilletjes, ik kan de heimwee in zijn stem horen trillen. Dâw is een buurstad van Koraćua, waar ik woonde, in het noorden van de Koraalzee. Ralph slaat zijn ogen neer, en ik krijg ineens medelijden. Ik aai Ralphover zijn leigrijze, gladde huid, wat hij fijn schijnt te vinden. ,,Ik kan nooit meer terug naar huis, hè?" vraagt Ralph dan met een trillende stem. ,,De kans is klein," antwoord ik. Dan hoor ik ineens vage geluiden van boven het water. Geroep, bekend geroep. Het zijn vast Thijs, Sirena en Mark. ,,Ik, ik moet gaan," zeg ik tegen Ralph. Ik vind het zielig hem hier schter te moeten laten. ,,Riv," zegt hij dan. Ik kijk om. ,,Jij bent nog vrij, geniet ervan," geeft hij me mee als wijze raad. Ik knik, en zwem naar het oppervlak, waar Thijs me onopvallend uit het bassin hijst. ,,Dat was riskant, die show," zegt hij. Sirena hurkt bij me neer, en samen stomen we mijn staart droog. ,,Je bent toch niet bij de glazen wand geweest, hè?" vraagt Mark ongerust. Snel schud ik mijn hoofd. Ik krijg benen en stap overeind. ,,Wil je nog naar de dolfijnenshow straks?" vraagt Thijs aan me. Ik schud mijn hoofd. ,,Sorry," zeg ik. Thijs glimlacht. ,,Maakt niet uit. Dan gaan we nu alvast naar Fort Schelp om te dineren." Iedereen stemt in, en terwijl we weg lopen, werp ik een laatste blik op het bassin, waar de droevige kop van Ralph bovenwater verschijnt. Hij glimlacht naar me.

En ik glimlach terug.